عبدالکریم عباسی - دانشجوی دکتری تفسیر تطبیقی
زهرا مظفری - دانشجوی کارشناسی ارشدحقوق و معارف اسلامی

ایمان حضرت ابوطالب× از مباحث اختلافی تاریخی کلامی است. بنا بر برخی روایات اهل سنت، ابوطالب× عموی پیامبر اکرم و پدر امام علی× به دین اسلام، ایمان نیاورده و مشرک از دنیا رفته است. ازاین رو برخی منکر ایمان ابوطالب× هستند. در مقابل، شیعیان با توجه به روایات اهل بیت و برخی قراین کلامی و تاریخی اجماع دارند که ابوطالب× به رسول خدا ایمان داشته است. محمد بن عبدالوهاب در کتاب التوحید برای نفی ایمان ابوطالب×، به روایتی از اهل سنت که طبق مبنای آن ها صحیح است، استناد کرده است. در این روایت آمده است: سعید بن مسیب از پدرش نقل کرده که ابوطالب× در حال احتضار درخواست پیامبر برای گفتن لا اله الا الله را نپذیرفت و بر آیین پدر و اجدادش درگذشت و پیامبر فرمود: به خدا سوگند برای تو طلب آمرزش می کنم تا نهی شوم. آنگاه آیه 113 سوره توبه بر پیامبر و کسانی که ایمان آورده اند، سزاوار نیست برای مشرکان استغفار کنند هرچند از خویشان آنان باشند و آیه 56 سوره قصص همانا تو هرکسی را که دوست داری نمی توانی هدایت نمی کنی نازل شد. در این مقاله سعی شده است ضمن اشاره به ادله و دیدگاه مخالفان و موافقان ایمان ابوطالب×، به سخنان محمد بن عبدالوهاب پاسخ داده شود. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی است.

ایمان، ابوطالب×، محمد بن عبدالوهاب، علی بن ابی طالب×، عموی پیامبر