بررسی اثر سیتوکینین های متفاوت روی ریزازدیادی لیمو ترش ایرانی Citrus latifolia (persian lime) از ریزنمونه های گره دار

بیماری جاروک لیمو ترش از بیماری های مخرب لیمو ترش رقم مکزیکن لایم (Citrus aurantifolia) که یکی از مرکبات بسیار با ارزش می باشد، محسوب می شود. بهترین راه مبارزه با این بیماری و همینطور سایر بیماری های گیاهی استفاده از ارقام و گونه های متحمل در برابر بیماری می باشد. طبق بررسی های به عمل آمده لیمو ترش ایرانی یا persian lime (Citrus latifolia) در برابر بیماری مذکور متحمل می باشد. بنابراین ایجاد بهترین شرایط برای ریزازدیادی آن از اهمیت شایان توجهی برخوردار می باشد. از آنجا که سیتوکینین ها از جمله مواد تنظیم کننده رشد گیاهی بسیار موثر در ایجاد شاخه های نو پدید انبوه روی ریزنمونه ها می باشند در این تحقیق تاثیر چند سیتوکینین و مواد سیتوکینین مانند روی ریزازدیادی لیمو ترش ایرانی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که سیتوکینین BA به مقدار 1 میلی گرم در لیتر همراه با 0/01 میلی گرم در لیتر اکسین NAA در محیط کشت پایه MS بهترین شرایط رشدی را از لحاظ ایجاد بیشترین تعداد شاخه های نوپدید و نیز رشد طولی شاخه ها فراهم می کند. سایر سیتوکینین ها روی تکثیر و رشد شاخه های نوپدید اثر بسیار کم و قابل صرف نظر کردنداشتند. شاخه های نوپدید روی ریزنمونه های گره دار که از برگ های به تعداد مناسب و با رشد پهنک مناسب برخوردار بودند علیرغم رشد از لحاظ طولی متفاوت در ابتدای مراحل نوپدیدی، با گذشت زمان به حداکثر رشد خود رسیده شاخه های مناسب رای انتقال به محیط های ریشه زایی فراهم کردند.

Keywords:

سیتوکینین , کشت بافت و مرکبات