الهه حسین زاده - دانشجوی کارشناسی دانشگاه
سیده مرضیه حسینی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان،
سید برزو جمالیان زاده - دکترای زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز، مدرس دانشگاه فرهنگیان

در ایران، هر قوم باهر لهجه و زبانی آداب و رسوم مربوط به خود را دارند که در واقع بیانگر ارزش ها،عقاید، افکار، احساسات و فرهنگ آن قوم می باشد .اشعارو سروده ها، بخشی از این آداب و رسوم به شمارمی آیند .قوم بویراحمدی مقیم در شهر یاسوج واطراف آن که یکی ازاقوام ایرانی است، اشعارو سروده های خاص خود را دارد .هدف اصلی این مقاله، بررسی اشعار مربوط به مراسم های عزاداری در این منطقه (یاسوج) است که با روش کتابخانه ای ، میدانی وتوصیفی– تحلیلی جمع آوری شده اند .در شهریاسوج، اشعاری که درمراسم های عزاداری خوانده می شوند را شروه ((شربه)) می گویند .شروه آهنگی غم انگیزاست که بیشترتوسط زنان خوش صدا و آشنا با این سروده ها خوانده می شود . در شروه ((شربه )) مفاهیمی استفاده می شود که مربوط به ویژگی های فرد متوفی از جمله :ویژگی های ظاهری، اخلاقی، موقعیت شغلی، اجتماعی و ... می باشد در این مقاله سعی شده است واژه شروه، آیین های شروه خوانی، سرایندگان، قالب شروه و تقسیم بندی انواع شروه مورد بحث وبررسی قرار گرفته است.

شروه (شربه)، بویراحمد،عزاداری، اشعارمحلی