زیبایی های بدیعی لفظی در امثال و حکم دهخدا

آرایه های ادبی، بخشی از شیوه های زیبایی آفرینی سخن هستند و همواره در ادبیات فارسی مورد توجه و اهمیت بوده مقاله اند. ی حاضر به تحلیل زیبایی های بدیع لفظی در امثال و حکم دهخدا پرداخته است. درباره ی جنبه های گوناگون امثال و حکم فارسی تاکنون تحقیقاتی انجام گرفته است، از جمله دربارهی جنبه های اجتماعی و تاریخی و جمع آوری آنها، ولی در باب جنبه های زیبایی شناختی امثال و حکم فارسی تحقیق خاصی به انجام نرسیده است و این رساله کوشیده است این جنبه را در امثال و حکم روشن سازد. این تحلیل نشان می دهد که کدام یک از صناعات بدیع لفظی در امثال و حکم دهخدا بسامد بیشتری و کدام یک بسامد کمتری دارد و ساختار آنها بیشتر بر اساس کدامین آرایه های ادبی بنیاد نهاد شده است. در پایان با ارائه ی نمودار بسامد زیبایی های بدیع لفظی در امثال و حکم دهخدا نشان داده شده است که خواننده را به درک ملموسی از ساختار ادبی امثال و حکم فارسی می رساند.

Keywords:

آرایه های ادبی , بدیع لفظی , امثال و حکم فارسی , دهخدا