محمود مهرداد شکریه - استاد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
صادق دمیرجی لو - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
مظاهر سلامت طلب - دانشجوی دکترا، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

در این تحقیق، رشد تورق در مود اول چندلایه های کامپوزیتی پلیمری تک جهته با پل زنی الیاف بررسی شده است. بدین منظور، مدل سازی المان محدود رشد تورق در تیر دولبه یک سر گیردار با استفاده از مدل ناحیه چسبناک بر پایه مدل های کشش- جدایش انجام شده است. در نمونه های DCB، نرخ رهایی انرژی کرنشی با افزایش طول تورق در حین رشد ترک افزایش می یابد و این باعث می شود تا مدل های ساده کشش- جدایش، مانند دوخطی توانایی پیش بینی دقیق بار- جابه جایی این نمونه ها را نداشته باشند. به منظور رفع این نقص، مدل های کشش- جدایش چندخطی معرفی می شوند. در این تحقیق با استفاده از کمینه نمودن اختلاف نمودار بار- جابه جایی حاصل از المان محدود و آزمایشگاهی نمونه DCB، پارامترهای مدل ناحیه چسبناک با استفاده از الگوریتم ژنتیک بهینه سازی می شوند. نتایج عددی حاصل از مدل سازی المان محدود با استفاده از مدل ناحیه چسبناک چندخطی ارایه شده در تحقیق حاضر، با نتایج آزمایشگاهی محققین دیگر مقایسه شده است. نتایج عددی نشان می دهند، مدل ناحیه چسبناک چهار خطی ارایه شده، حداکثر تنش پل زنی مستخرج از داده های آزمایشگاهی و همچنین رفتار تورقی نمونه تیر دولبه یک سر گیردار را به خوبی پیش بینی می نماید.

پل زنی الیاف در مقیاس بزرگ, اثر منحنی مقاومت, تورق- مدل ناحیه چسبناک, الگوریتم ژنتیک