جلوگیری از آمپوتاسیون گسترده با کنترل موثر زخم دیابتی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,216

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CCRMED03_005

تاریخ نمایه سازی: 20 بهمن 1398

Abstract:

مقدمه: زخم پای دیابتی یکی ازعوارض مهم دربیماری دیابت وشایع ترین عارضه درپای مبتلایان است.این زخم حدود15%ازافرادمبتلابه دیابت راشامل ودر84%مواردمنجربه قطع قسمت های انتهایی پامی شود.ازدلایل بوجودآمدن زخم های دیابتی،اختلال درعصب دهی یانوروپاتی است.به علت اختلال درسیستم ایمنی،زخم پای افراددیابتیک مستعدعفونت بوده ومعمولاآمپوتاسیون پاصورت می گیرد.معرفی بیمار : بیمارخانمی47ساله باسابقه دیابت وتزریق انسولین باشکایت ازادم شدیداندام تحتانی چپ به کلینیک زخم بیمارستان امام علی(ع)مراجعه کرد.طی معاینه،زخمی کانالیزه ازکف پاتازیرdistal tars های3تا5مشاهده شدکه به علت پیشرفت زخم وتاخیردرمراجعه به پزشک،تشخیص قطعی پزشکان قبلی آمپوتاسیون اززیرزانوبودکه بیماررضایت نداد.متخصصین این مرکزطی ارزیابی واتیولوژی بیمار،دلیل زخم رامشکلات وسکولاردانستندکه سونوگرافی داپلرعروق اندام تحتانی،مشکلات عروقی راتاییدکرد.آنژیوگرافی وآنژیوپلاستی عروق اندام انجام شدوپس ازآن به همراه دارودرمانی ادم برطرف گردیدومتخصص ارتوپدی انگشتان1تا4پای چپ رابه علت پیشرفت وکانالیزه شدن زخم درسطح دورسال پاآمپوته کرد.طی5ماه بعدی،بااستفاده ازدبریدمان اتولیتیک واستفاده ازپانسمان های نوین مناسب توسط کلینیک زخم، ضرورتی به قطع کامل عضواززیرزانونبودوزخم کاملابهبودیافت.بحث و نتیجه گیری: معمولاباوقوع زخم دیابتی وپیشرفت وکانالیزه شدن آن،آمپوتاسیون زیرزانونسبت به آمپوتاسیون مچ مناسب تراست.ولی باکنترل به موقع زخم وازبین بردن عوامل مضاعف کننده ماننداختلالات عروقی یانوروپاتی میتوان ازآمپوتاسیون اجتناب کردکه بارروانی زیادی رابرفردوخانواده اش واردمی کند.شایان ذکراست که مراجعه به موقع دراین موردمی توانست ازآمپوتاسیون4انگشتش هم جلوگیری کند.علی رغم عدم مراجعه به موقع توسط بیمار،خوشبختانه بااقدامات درمانی مناسب وبراساس گایدلاین های صحیح کنترل موثر زخم دیابتی توسط درمانگر زخم،عضواصلی حفظ شد.

Keywords:

Authors

جواد قربانی

کارشناس پرستاری، مسئول کلینیک تخصصی درمان زخم امام علی (ع)، واحد توسعه تحقیقات بالینی امام علی (ع)، مجتمع آموزشی پزشکی درمان امام علی (ع)، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی البرز، کرج، ایران

سمیه زندیه

هیئت علمی دانشکده پرستاری البرز، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی البرز، کرج، ایران

مهرسا عسکری

دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی البرز، واحد توسعه تحقیقات بالینی امام علی (ع)، مجتمع آموزشی پزشکی درمان امام علی (ع)، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی البرز، کرج، ایران

ساحل شمسی

دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی البرز، واحد توسعه تحقیقات بالینی امام علی (ع)، مجتمع آموزشی پزشکی درمان امام علی (ع)، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی البرز، کرج، ایران

رامین رضایی نسب

دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی البرز، واحد توسعه تحقیقات بالینی امام علی (ع)، مجتمع آموزشی پزشکی درمان امام علی (ع)، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی البرز، کرج، ایران