اجبار موقعیتی در پذیرش درمان روانپزشکی، معرفی مورد

اخذ رضایت شخص بیمار قبل از انجام درمان البته بعد از دادن اطلاعات لازم به بیمار یک اصل ضروری در تمام پزشکی از جمله روان پزشکی می باشد.الته قبل از اخذ رضایت آگاهانه شرایطی باید فراهم باشد از جمله آنکه بیمار شرایط دادن رضایت را داشته باشد یعنی خوب و بد خود را تمییز دهد، اطلاعات لازم در مورد نوع درمان و فوائد و مضرات آن در مقایسه با درمانهای جایگزین به اوارائه شده باشد، و تحت فشار برای انتخاب درمان خاصی نباشد.معرفی بیمار: بیمارآقای 60 ساله، با تحصیلات اول راهنمایی که به تنهایی و به میل خود به اورژانس مراجعه می کند. از بدو ورود به اتاق معاینه بی قرار است، گریه می کند، خودرا میزند و می گوید به من کمک کنید من فکر خودکشی دارم و ضمنا برگه ای آورده تا خلاصه پرونده بستری قبلی خود را جهت ارائه به اداره بیمه و تایید از کار افتادگی بگیرد تا بتواند اندکی از خرج زندگی خود را تامین کند. می گوید از وقتی داروهایم را به دلیل عوارض ان قطع کرده ام شبها نمی خوابم ، ، اضطراب دارم و درخیابان چندین بار با دیگران دعوا کردم و مرا کتک زده اند. سابقه یک باراقدام به خودکشی با دار داشته است..بینش به بیماری(اضطراب، بیقراری، فکر خودکشی) دارد و نیاز به درمان را قبول می کنند اما اختلال در عملکرد و روابط خود را به دلیل بیماری نمی داند.به دلیل بیقراری بسیار شدید بیمار و آنکه گهگاه طی معاینه خود را کتک می زند روان پزشک به او توصیه می کند که بستری شود. اصلا تمایل به بستری ندارد و به اصرار پزشک معالج با فرزندش تماس می گیرد تا به اورژانس بیاید .فرزند بیمار علی رغم سایکواجوکیشن مبنی بر لزوم بستری می گوید پدرم رامی برم و خودم بر مصرف داروی او نظارت خواهم کرد. روانپزشک با اعتقاد بر آنکه با وجود این ساپورت ضعیف بیماری تشدید شده و احتمال خطر بالاست ، به عنوان آخرین حربه به بیمار می گوید که اگر بستری شود و دونامه بستری داشته باشد می تواند از کارافتادگی بگیرد و بیمار و فرزندش به ناچار برای حل مشکل ازکارافتادگی به بستری رضایت می دهند.بحث و نتیجه گیری: اکراه و اجبار در کسب رضایت ، ارزش قانونی آن را میکاهد وایجاد اجبار موقعیتی ناقض حقوق بیمار است.

Keywords:

رضایت آگاهانه , اجبار موقعیتی , بستری.