بررسی زیستی-روانی-اجتماعی یک بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه: گزارش موردی

مقدمه: نارسایی مزمن کلیه تاثیرات گسترده ای بر همه ابعاد زندگی فرد می گذارد. درمان نگهدارنده با دیالیز فرآیندی پیچیده بوده و تبعیت از درمان و سازگاری با عوارض جانبی آن با دشواری های بسیاری همراه می شود. این بیماران علاوه بر روبه رو شدن با تغییرات متعدد فیزیولوژیک با تنش های روانی بسیاری نیز مواجه می گردند. در این مقاله یک بیمار مبتلا به نارسایی کلیه با رویکردی زیستی-روانی-اجتماعی توصیف شده است.معرفی بیمار : بیمار خانمی 50 ساله با تحصیلات ابتدایی، متاهل و دارای 3 فرزند است. وی از سن 20 سالگی تحت درمان دارویی برای قند خون بالا بوده و بعد از آن با مشکلات متعدد فشار خون بالا، کلسترول خون بالا، هیپوتیروئیدیسم و آرتروسکلروز دست به گریبان بوده است. از 7 سال قبل با تشخیص نارسایی کلیه تحت درمان دارویی بوده که منجر به همودیالیز از 9 ماه گذشته شده و در انتظار پیوند است.بحث و نتیجه گیری: نتایج معاینه جامع بیمار نشان داده است بیمار پس از تشخیص قند خون بالا و در طی سال ها با عدم پیروی از دستورات پزشکی و عدم اصلاح سبک زندگی و رژیم غذایی ناشی از باورهای ناکارآمد به پیشرفت بیماری کمک کرده است. وی در مرحله حساس گذار سالمندی با عامل استرس آور احتمال مرگ زودرس مواجه شده که منجر به مشکلاتی مانند افسردگی، مشغولیت ذهنی و اضطراب، اختلالات خواب و اشتها مرتبط با بیماری و درمان آن شده است. مرگ خواهر بیمار به دلیل نارسایی کلیه و تجربه فقدان و داغدیدگی زمینه ساز و تشدیدکننده این مشکلات روانی بوده است. وی از حمایت اجتماعی ضعیفی برخوردار است و عملکرد نقش اجتماعی او مختل شده است. از آنجایی که پیروی از دستورات پزشکی و اصلاح سبک زندگی بخش مهمی از درمان می باشد، استفاده از درمان های روان شناختی در جهت کمک به بیمار به لحاظ ارتقاء سلامت روانی و هدایت او به سمت پایبندی به درمان می تواند موثر باشد.

Keywords:

نارسایی مزمن کلیه , همودیالیز , سبک زندگی , باورهای ناکارآمد