گزارش یک مورد مرگ مادر در اثر پارگی روده و پریتونیت ناشی از سندرم Ogilvie به دنبال سزارین

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 9,922

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CCRMED03_270

تاریخ نمایه سازی: 20 بهمن 1398

Abstract:

مقدمه: : انسداد کاذب کولون یا سندرم Ogilvie ناشی از گشادی و اتساع فوق العاده زیاد روده است که گاهی منجر به پارگی شده و عواقب مخاطره آمیزی را به دنبال دارد. آنچه در مطالعات گوناگون به آن پرداخته شده است، شامل علت ایجاد این عارضه، نحوه درمان و عوارض ناشی از عدم درمان به موقع آن می باشد. با توجه به نادر بودن این عارضه و مخاطرات جدی ناشی از عدم تشخیص و درمان به موقع، موربیدیتی بالا سندرم Ogilvie به گزارش یک مورد از این سندرم می پردازیم.معرفی بیمار : بیمار خانم 35 ساله، حاملگی دوم با سابقه سزارین در 6 سال گذشته که در دوران بارداری تحت نظر پزشک متخصص زنان بوده است، در زمان ترم تحت بیهوشی سزارین می شود. هیچ گونه مشکلی در حین سزارین نداشته و روز بعد از سزارین مرخص می گردد. روز بعد از ترخیص با بی حالی و رنگ پریدگی به اورژانس مراجعه می کند و به علت شلوغی اورژانس منصرف شده و به منزل بر می گردد. دو روز بعد حجم ادرار کم شده و با دیستانسیون شکم، رنگ پریدگی شدید به بیمارستان مراجعه می کند. NG Tube برای بیمار گذاشته می شود و ترشحات فکالویید خارج می گردد. بیمار به اتاق عمل برده می شود. شکم باز می شود حدود 6000-8000 سی سی مدفوع و ترشحات بدبو داخل شکم بوده که خارج می شود. پارگی و لاسراسیون سکوم، کولون صعودی و در ناحیه ژئوژنوم وجود داشته که ترمیم می گردد و پوست و فاشیا بسته می شود. بیمار انتوبه و به ICU منتقل میگردد. در زمان ورود به ICU، GCS حدود 4-3 بوده است. افت فشار خون داشته و در نهایت با ادامه درمان یک هفته بعد از سزارین بیمار ارست قلبی می کند و علی رغم انجام CPR بیمار فوت می کند.بحث و نتیجه گیری: از آنجا که این سندرم از عوارض جراحی ها در کلیه رشته ها و همینطور زنان می باشد. باید بعد از عمل سزارین آن را مدنظر داشت. تشخیص به موقع و درمان صحیح سندرم Ogilvie از موربیدیته و مورتالیتی ناشی از آن می کاهد.

Authors

زهره میرکازهی ریگی

مربی مامایی، گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر

فریده خاوری

مربی مامایی، گروه مامایی ، دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر، ایران

فیروزه شیخی

مربی مامایی، گروه مامایی ، دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر، ایران