سایکوز ناشی از توپیرامات: یک نمونه بالینی آیا زمان آن رسیده که هشدار جعبه سیاه در استفاده از توپیرامات در بیماران با سابقه علائم سایکوتیک داده شود

توپیرامات توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای دو اندیکاسیون بالینی مونوتراپی سیژرهای فوکال و ژنرالیزه اولیه بالای دوسال و پروفیلاکسی میگرن تایید شده است (1و2).علاوه بر دو کاربرد تاییدشده، کاربردهای گسترده ی دیگری در بیماران روانپزشکی همچون اختلال خوردن، چاقی بولمیا نوروزا، اختلال استرس پس از حادثه، افزایش وزن ناشی از آنتی سایکوتیکها، وابستگی به الکل, ترمور اسنشیال و درمان کمکی ضد درد در بیماران روانپزشکی دارد (3). فلذا عوارض روانپزشکی آن مدیریت بیماران را با چالش مواجه میکند.شرح بیمار:بیمار خانم 36 ساله است که به دلیل خلق بالا و تحریک پذیر و یک اپیزود مشخص از مانیا درکناردلوژن های بزرگمنشی بستری گردید. در سابقه قبلی یک اپیزود مانیا و یک اپیزود افسردگی ماژور به ترتیب در دو و سه سال پیش داشت.در بررسی اولیه خون و ادرار، نکته پاتووژیکی به جز کمبود متوسط ویتامین دی و کم خونی فقر آهن یافت نشد. عکس سی تی اسکن مغزی نرمال گزارش شد. سابقه ی بیماری های جسمی دیگر، سیژر یا اختلال نورولوژیک منفی بود.اپیزود بیمار با 6 جلسه درمان الکتروشوک به همراه دارورمانی کنترل شد و ایشان با خلق یوتایمیک و بدون علائم سایکوتیک بعد از طی درمان 6 هفته ای، با داروهای سدیم والپورات 500 میلیگرم دوبار در روز، پرفنازین 4 میلیگرم سه بار در روز، بیپریدین 2 میلیگرم سه بار در روز، پرل ویتامین دی 50 هزار هفتگی، قرص آهن 3 بار در روز مرخص گردید. درطی پیگیری سرپایی بیمار کمپلیانس مناسب دارویی داشته و بعد از حدود 65 روز از زمان بستری به دلیل شکایت از افزایش وزن، داروی توپیرامات به داروهای بیمار با دوز 25 میگیرم شبها اضافه شد. پس از آن در مراجعه هفته بعد علی رغم مصرف منظم داروهای کنترل کننده خلق و آنتی سایکوتیکها ، اپیزود مشابهی از خلق بالا با غلبه علائم سایکوز ( شامل هذیان کنترل، بزرگمنشی و توهم شنوایی) مشاهده گردید که با شک به اثر علیتی داروی توپیرمات این دارو قطع و علائم بیمار طی 48 ساعت بعد برطرف گردید.

Keywords:

توپیرامات , اختلال سایکوتیک , اختلال دوقطبی