مهناز صنیع پی - متخصص عفونی

یکی ازشایعترین عوارض دیابت بروز زخم در پاهاست بطوریکه 25% بیماران دیابتی در طول زندگیشان احتمال بروز زخم در پاهایشان وجود دارد که 15% انها منجر به قطع عضو میشودمعرفی بیمار: بیمار آقای 70 ساله دیابتی با زخم بزرگ و عمیق قسمت داخلی و شست پای چپ ازیکسال ونیم پیش در تاریخ 20/3/97 به کلینیک پای دیابتی بیمارستان مریم شهر کرج مراجعه نمود. 6 ماه پیش از مراجعه، بیمار تحت عمل آنژیوپلاستی عروق شریانی اندام تحتانی چپ قرار گرفته بود. لذا خونرسانی پای زخمی کاملا نرمال بود. در بدو مراجعه بیمار از نظر بالینی نرمال بوده و فقط احساس ضعف و درد شدید در ناحیه پای زخمی داشت. ضایعات اسلاف متعدد همراه با اسکارهای سیاهرنگ متعدد بر روی زخم مشهود بود (تصویر شماره 1) .بیمار بدو مراجعه انمیک و ترومبوسیتوپنیک بود. ESR=25 و قندهای بیمار نسبتا کنترل بود. کشت زخم منفی بود (به دلیل مصرف آنتی بیوتیک های متعدد) اما اسمیر زخم کوکسی گرم مثبت و با سیل گرم منفی گزارش کرده بود. بدو مراجعه بیمار به مدت سه هفته در منزل تحت درمان با مروپنم و تیکوپلانین قرار گرفت که سبب از بین رفتن خیلی سریع عمده ضایعات اسلاف و نکروتیک شد.(شکل 2 و3). همچنین بیمار همزمان پانسمان نوین نیز میشد و تاکید زیاد بر افلودینگ میشد. علاوه بر این مکمل های ویتامینی و معدنی نیز برای بیمار تجویز شده بود. پس از 3 هفته درمان با کپسول کلیندامایسین و قرص لووفلوکساسین ادامه یافت. شستشو و پانسمان نوین زخم هر روز توسط همراه بیمار انجام می شد.بیماراوایل هر هفته و سپس هر 2 تا 3 هفته جهت بریدمان لبه های زخم مراجعه می نمود. نکته جالب اینکه در اوایل درمان بیمار دچار بلیستر های متعدد (تاول های متعدد) بر روی زخم شد (شکل 4 و5 و6) که ابتدا تصور میشد این ضایعات در نتیجه عوارض پانسمان ایجاد شده اما پس از چند روز در لابه لای انگشتان دست بیمار ضایعات وزیکولر هرپتیک نمایان شد که پس از شروع قرص آسیکلوویر علاوه بر اینکه ضایعات هرپتیک دست از بین رفت، بلیسترهای تاحیه زخم پا نیز خیلی سریع از بین رفت که به نظر میرسد که آن تاولها نیز در نتیجه ویروس هرپس بر روی زخم ایجاد شده بود (شکل 8 و 9و 10 ). همچنین به علت شکستگی کپسول مفصلی، (مفصل MTP) از یک عدد گاز لوله شده به جای آتل استفاده شد که زیر انگشت شصت داخل پانسمان قرار داده شدکه این امر، تشکیل بافت گرانوله بر روی کپسول مفصلی را تسریع تر و سبب از بین رفتن بافت اسلاف و درنهایت جوش خوردن مفصل شد(شکل11 و 12 و 13). مدت کوتاهی پس از درمان، پلاکت های بیمار به 156000 (در حد نرمال) رسید و در کمتر از 5 ماه زخم بیمار به طور کامل بسته شد (شکل 15 و 16و17و 18 )بحث و نتیجه گیری :گرچه که ترمیم زخم دیابت یک معضل می باشد اما مراقبت صحیح , انتی بیوتیک مناسب , پانسمان مناسب در کنارخونرسانی مناسب اندام می تواند منجر به نجات عضو شود هر چندزخم بزرگ باشد.