یک مورد شوانومای بزرگ در لگن

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,472

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CCRMED03_385

تاریخ نمایه سازی: 20 بهمن 1398

Abstract:

مقدمه:شوانوما یا نوریلموما، تومور خوشخیمی بوده که حاصل نئوپلازم سلول های بالغ شوان است. اغلب این تومورها در ناحیه سر و گردن گزارش شده اند که حفره دهانی را درگیر می نمایند. به استثنای عصب اولفاکتوری، این تومور می تواند تمام اعصاب اتونومیک و محیطی را درگیر نماید. به علت تناقض در یافته های بالینی، ممکن است شوانوماها با دیگر ضایعات لگن اشتباه گرفته شوند.معرفی بیمار:آقای 41 ساله که به علت احساس توده در شکم مراجعه کرده که از حدود یک ماه قبل افزایش واضح سایز داشته است. تهوع، استفراغ، علائم ادراری، اختلال دفع و کاهش وزن نداشته است.بیمارتحت بررسی قرار گرفته که جواب سونوگرافی، CT scan و MRI ضمیمه است.با توجه به هیدرونفروز شدید دوطرفه، اقدام به تعبیه استنت یورتر شده که در سمت راست با موفقیت انجام شده ولی در سمت چپ به علت فشار شدید توده روی حالب امکان پذیر نشده است.پس از اقدامات لازم، بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفت.توده بزرگ رتروپریتوئن که از کف لگن تا حدود مهره L2-L3کشیده شده بود. به علت اندازه بزرگ تومور، شاهد displacement سیگموئید به راست بودیم. پس از آزاد سازی توده از اطراف، مشخص شد که چسبندگی وسیع به قدام ستون فقرات، مخصوصا در ناحیه پری ساکرال دارد. چسبندگی از زیر محل بایفورکیشن آئورت شروع و تا محل مدیال عروق ایلیاک، حالب چپ و مزوسیگموئید ادامه داشت.توده به آهستگی و با حفظ کپسول از ستون فقرات جدا شد.در پایان عروق و اعصاب هایپوگستریک و حالب ها بدون آسیب حفظ و بیمار پس از 4 روز با حال عمومی خوب و بدون عارضه از بیمارستان ترخیص شد. در پیگیری جواب پاتولوژی، شوانوم گزارش شد.بحث و نتیجه گیری:در این کیس یک مورد شوانوما بزرگ ساکرال در رتروپریتوئن گزارش شد.موارد اندکی از شوانوم های لگن با منشا اعصاب ساکرال یا شبکه هایپوگستریک، گزارش شده است. غالب آن ها خوشخیم بوده در حالیکه در بیماری Von Recklinghausen، بدخیم هستند. یافته های MRI و بایوپسی، می تواند در افتراق شوانوما اکتوپیک با دیگر توده های شایع لگن، اعم از هماتوم، سنگ و سارکوما کمک کننده باشد. از انجا که خطر بازگشت این توده وجود دارد، بیمار باید بصورت پریودیک تحت نظارت قرار گیرد.

Authors

هاله پاک

جراحی عمومی، مرکز آموزشی درمانی مدنی، واحد توسعه تحقیقات بالینی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران

لیلا حاجی مقصودی

جراحی عمومی، مرکز آموزشی درمانی مدنی، واحد توسعه تحقیقات بالینی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران

آرمین تاجیک

پزشکی عمومی، پزشکی، دانشکده پزشکی البرز، دانشگاه علوم پزشکی البرز، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران