عیسی انصاریفرد - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره) شهر ری
یعقوب طالعی مهربانی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره) شهر ری
رضا اکبری - گروه بیوسیستماتیک جانوری دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران
حسین آرویی - گروه مدیریت بازرگانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

بافت های فرسوده و قدیمی هر کشور ، در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی یک شهر را تشکیل می دهند که از یک طرف جزو میراث فرهنگی و تاریخی آن شهر محسوب می شود و از طرف دیگر اکثر این بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه به آن از سوی نهادهای دولتی و مدیریت شهری دچار فرسودگی و تبدیل به کاربری های خطرناک و غیر قابل تحمل می شوند که نه تنها به شهروندان داخل خود و بلکه به شهروندان محله های همجوار خود نیز آسیب هایی وارد می آورند . محله سیروس یکی از محلات مرکزی شهر تهران است که همچنان به دلایل مختلف بافت فرسوده آن حفظ گشته و امروزه مشکلاتی را برای شهروندان آن به وجود آورده است و رویکرد بهسازی می تواند در راستای کاهش این مشکلات مد نظر قرار گیرد . پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و از نوع پژوهش های کاربردی به بررسی مشارکت شهروندان دربهسازی بافت های فرسوده با رویکرد مدیریت شهری در محله سیروس می پردازد . جامعه آماری را کلیه شهروندان محله سیروس تشکیل می دهند که شامل 7,043 می باشند و حجم نمونه آن از طریق فرمول کوکران عدد 364 به دست آمد که به منظور افزایش ضریب اطمینان حجم نمونه را 380 در نظر می گیریم . نتایج نشان داد موانع ساختاری ، اجتماعی و فرهنگی و محدودیت های قانونی ، عدم آگاهی و محدودیت های اقتصادی مهمترین موانع مشارکت در بهسازی بافت فرسوده محله سیروس است و همچنین مهمترین مشکلات بافت فرسوده محله شامل شبکه تاسیسات شهری و نامناسب بودن محیط شهری ، ناپایداری کالبدی، غیرمقاوم بودن ساختمانها ، کمبود خدمات و کمبود امنیت می باشد . از سوی دیگر عملکرد مدیریت شهری در زمینه بهسازی بافت های فرسوده محله سیروس در وضعیت مطلوبی قرار ندارد .

بافت فرسوده ، بهسازی ، مدیریت شهری ، مشارکت شهروندان ، محله سیروس.