سحر ندایی طوسی - دکتری برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهیدبهشتی
عباس شاه صفی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری ، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران .
مجید غ فارخورزنی* - کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی ، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین.
عباس طاهری - کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی ، حوزه معاونت پژوهش و فناوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران

مسئله ی امنیت و کاهش آسیب پذیری منطقه ی کلان شهری تهران، به عنوان پایتخت سیاسی و اقتصادی کشور، از گذشته تاکنون موردتوجه قرار داشته است. نامناسب بودن گزینه نظامی سازی فضاهای شهری، به دلیل هزینه های بالای برقراری امنیت و همچنین افشای فضاهای راهبردی ، تصمیم گیرندگان را به تفکر در مورد شیوه های مشاهده نشدنی برقراری امنیت یا پدافند غیرعامل در پوشش ابزارهای برنامه ریزی و طراحی واداشته است. در این رابطه با آگاهی از این موضوع که مشکل یابی اولین گام درفرایند حل مشکل به شمار می آید، هدف از پژوهش کیفی پیش رو به شناسایی عرصه های آسیب پذیر منطق فضایی کلان شهر تهران و در نهایت تدوین چارچوب مناسب سیاست گذاری توسعه فضایی، به منظور کاهش آسیب پذیری آن، اختصاص یافته است. با فرض تفکیک سازمان فضایی شهر به پنج مقوله ، برآمد پژوهش تحلیلی انجام شده به روش فراتحلیل، نشان از آسیب پذیری بالای منطق فضایی کلان شهر، به جز در مقوله ی الگوی توسعه فضایی شهر و تنها از منظر معیار استتار درون ساخته ، اصل اختفا و پوشش و اصل دسترسی و نفوذپذیری و همچنین در مقوله ی جانمایی و پخشایش عملکردها در مجموعه از منظر اصل دسترسی و نفوذپذیری دارد. درنهایت با توجه به این موضوع و با هدف مشکل گشایی و افزایش پایداری به پیشنهاد چارچوب سیاست گذاری مناسب پرداخته خواهد شد.     

پدافند غیرعامل, منطق فضایی, آسیب پذیری, منطقه کلان شهری تهران