نقش اهرم های حکمروایی در توسعه مدیریت شهری پایدار

حکمروایی مجموعه ای از روش های فردی،نهادی،عمومی وخصوصی است که امور مشترک مردم را اداره میکند.حکمروایی فرایندی پیوسته است که از طریق آن منافع متضاد ومتنوع را همساز نموده و اقدام همکاری جویانه اتخاذ می کند.در این راستا هم افزایی شهری از یکطرف پایه واساس حکمروایی شهری واز طرف دیگر اثر ونتیجه حکمروایی است که توان پیاده سازی مدیریت یکپارچه شهری را فراهم می سازد.در واقع مدیریت هم افزای شهری درسطوح مختلف(دولتی،عمومی،خصوصی ومردمی)گام نهادن بسمت حکمرایی خوب شهری را تسهیل کرده وبسیاری از ناکارآمدیهای مدیریتی حال حاضر که ناشی از هم افزایی وتاثیرگذاری اندک مدیریت و نهادهای محلی در اداره امور شهر است را حل نماید.این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تبیینی به بررسی الگوه های حکمروایی شهری و متعاقب آن مدیریت پایدار شهری پرداخته و تاثیر گذاری دوسویه آن بر مدیریت شهری را تبیین نموده است. حاصل مطالعات نشان می دهدکه الگوی مدیریت یکپارچه شهری بعنوان نتیجه حکمروایی شهری در صورتی شکل خواهد گرفت که اولا هم افزایی مدیریت مختلف شهری در سطوح مختلف جغرافیایی ارتقاء یابد.دوما اثرگذاری همه نهادهای موثردر امور شهری با حضور شهروندان در همه صحنه ها وارکان جامعه مدنی باشد.

Keywords:

مدیریت , هم افزایی , پایداری , حکمروایی