Mohammadreza Dinmohammadi - Nursing and Midwifery school, Zanjan University of Medical Sciences
Roghayeh Hassandoost - Nursing and Midwifery school, Zanjan University of Medical Sciences

مقدمه و هدف : مقدمه: تشخیص زودهنگام، کنترل و مدیریت هیپوترمی در پیامد صدمه تعیین کننده است .عوامل مختلفی درایجاد یا تشدید هیپوترمی تصادفی در این بیماران نقش دارند .این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع هیپوترمی تصادفی و عواملمرتبط با آن در بیماران ترومایی بستری در بخش اورژانس انجام شده است.روش ها : روش کار: در این مطالعه مقطعی- توصیفی، 123 نفر از بیماران ترومایی از طریق نمونه گیری پواسن زمانی در آبان ماهپاییز 1397 که توسط EMS به بخش اورژانس انتقال داده شده بودند، انتخاب شدند پس از اخذ تایید کمیته اخلاق پژوهش، داده های پژوهش از طریق مشاهده در حین ورود به بخش و تا زمان ترخیص از بخش اورژانس جمع آوری و ثبت گردید. دمای مرکزیبیماران در بدو ورود، 30 دقیقه بعد و در زمان خروج از اورژانس توسط دماسنج تیمپانیک کالیبره اندازه گیری شد. متغیرهای فردی،بالینی، محیطی و مراقبتی به عنوان عوامل مرتبط با هیپوترمی بررسی شدند. داده های پژوهش با استفاده از آمار های توصیفی وآزمون رگرسیون لجستیک چند متغیره با نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری 5 درصد لحاظ گردید. نتایج : نتایج :شیوع هیپوترمی تصادفی در بخش اورژانس 43/1 درصد برآورد گردید. از بین عوامل مرتبط با هیپوترمی، تنها دمای مرکزی بدن بیمار در حین ورود به بخش اورژانس (Odds ratio: 54.32, P value<0.001) و مدت زمان اقامت در بخش اورژانس (Odds ratio: 0.706, P value<0.032) به عنوان عوامل خطر معنی دار شدند. نتیجه گیری : نتیجه گیری: بخش قابل توجهی از بیماران ترومایی در بدو ورود به بخش اورژانس دچار هیپوترمی بودند که با بستری در بخش اورژانس مجدد دچار افت دما می شدند. نتایج مطالعه، لزوم توجه جدی به تشخیص زودهنگام هیپوترمی تصادفیبین بیماران ترومایی در بخش اورژانس را تاکید می نماید.

شیوع، هیپوترمی تصادفی، صدمه، عوامل خطر، بخش اورژانس