بررسی ارتباط میزان پروتیین پلاسمایی A با دیابت بارداری در زنان باردار در مراکز بهداشتی سطح شهر اهواز

مقدمه و هدف : دیابت شایعترین عارضه طبی در حاملگی است و عوارض جنینی ومادری متعددی دارد. در صورت تشخیص زودرس دیابت میتوان با مراقبت های بارداری نزدیک تر قبل از ایجاد عوازض مادری و جنینی آن را تشخیص داده و درمان کرد.اخیرا مارکرهای متعددی جهتتشخیص زودرس این بیماری معرفی شده اند. در مطالعه حاضر وجود ارتباط بین PAPP-A و ابتلا به GDM در مادر بررسی می شود. روش ها : این مطالعه از نوع توصیفی –تحلیلی بوده و هدف آن بررسی ارتباط بین PAPP-A و بروز GDM در مادران باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی سطح شهر اهواز در سال 1397 بود. پس از اخذ رضایت از بیماران در مجموع 273 زن باردار در بین هفته های 11-14 که حاملگی تک قلو داشته و سابقه دیابت تیپ 1 یا 2 نداشته اند وارد مطالعه شده و جهت همه آنها PAPP-A اندازه گیری و اطلاعات دموگرافیکمادران جمع آوری شد و سپس در طی هفته های 24-28 ازنظر تست تحمل گلوکز با 75 گرم قند اندازه گیری شد و درنهایت ارتباط PAPP-Aبا دیابت بارداری و دیگر عوامل مداخله گر توسط SPSS نسخه 20 آنالیز شد. نتایج : طبق آزمونهای آماری انجام شده ارتباط بین PAPP-A و GDM که هدف اصلی این مطالعه می باشد معنادار شد. این ارتباط توسط آزمون کای اسکویر انجام شد (کای اسکویر= 53/1 و مقدار sig کمتر از 0/01 (0/0001) که نشان دهنده ارتباط معنی دار بین دو متغیر PAPP-A و دیابت بارداری می باشد. همچنین در این مطالعه ارتباط معناداری بین PAPP-A با سن و شاخص توده بدنی و تعداد بارداری و تعداد زایمان و تعداد سقط دیده نشد. نتیجه گیری : استفاده از PAPP-A به عنوان یک بیومارکر غربالگر و مقرون به صرفه در پیشگویی GDM توصیه می شود.

Keywords:

, PAPP-A-GDM , دیابت حاملگی