ارتباط بین نوع نشستن و بروز ناهنجاری زانو پرانتزی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه

هدف از انجام تحقیق حاضر شناسایی ارتباط بین نوع نشستن(نشستن دو زانو، چهار زانو، پای دارزکش، قورباغه ای، نشستن روی یک پا، نشستن با زانوهای خم روی سینه و نشستن روی مبل) و بروز ناهنجاری زانو پرانتزی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه خرم آباد می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی و از نظر هدف کاربردی بود. جامعه آماری این تحقیق را شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان آبدانان در سال تحصیلی 92-1391 بوده که با استفاده از جدول مورگان و به روش داوطلبانه و در دسترس تعداد 249 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. تحلیل فرضیات تحقیق با استفاده از روش های آماری همبستگی اسپیرمن و خی دو نشان داد که بین نحوه نشستن چهار زانو و قورباغه ای با میزان ابتلاء به ناهنجاری زانوی پرانتزی ارتباط معنی داری وجود دارد. در مقابل بین نحوه نشستن دوزانو، نشستن یک پا، نشستن پای درازکش، زانوی خم روی سینه، نشستن و نشستن روی مبل با میزان ابتلاء به ناهنجاری زانوی پرانتزی ارتباط معنی داری وجود ندارد.

Keywords:

زانوی پرانتزی , نشستن قورباغه ای , نشستن دو زانو , نشستن چهارزانو