اسدا... نوروزی - کارشناس ارشد راه و ترابری، شرکت مهندسین عمران راهان پویش
فرشاد فتحیان - کارشناس ارشد راه و ترابری، شرکت مهندسین عمران راهان پویش

اهداف پروژه های ایمنی راه، در سراسر جهان، کاهش تعداد و شدت تصادف می باشد. دراین راستا با توجه به نقش عوامل دخیل در تصادف (جاده، انسان، محیط، وس یله) می توان موضوعات استراتژیک مختلفی را در قالب برنامه های کوتا ه و بلندمدت تعریف و پیگیری نمود . تجربه نشان داده که در برخورد با مقاطع حادثه خیز جاده ای، در صورت عدم وجود برنامه های بنیادی پیشگیرانه، انجام برنامه های چاره جویانه و اصلاحی از مؤثرترین کارها ی ممکن است. از جمله این اقدامات، می توان به شناسایی و اولویت بندی مقاطع حادثه خیز راه اشاره نمود. روشهای موجود برای انجام این کار تنها برمبنای آمار و گزارشات تصادفات جمع آوری شده توسط سازمانها و ارگانهای مختلف (نظیر پلیس راه، سازمان حمل ونقل وپایانه ها، پزشک قانونی ) و نظرات مسئولان محلی راههای کشور استوار بوده و بعضًا بدلیل عدم وجود چارچوب مشخص،اعمال نظرهای سیاسی و منطقه ای نیز بر آن اثر می گذارد. برای اینکه اولویت بندی انجام شده برای اختصاص بودجه های محدود مربوط به اصلاح مقاطع حادثه خیز راهها، بخوبی انج ام گیرد، نیاز به اعمال و کاربرد روشهای دقیق تری می باشد. دراین تحقیق ضمن نقد و بررسی روشهای اولویت بندی که بر مبنای جمع آوری و آنالیز آمار تصادفات قرار دارند، روش ارزیابی مهندسی ایمنی که نقش عوامل راه را نیز در اولویت بندی در نظر می گیرد، بعنوان یک روش بر تر، معرفی و بررسی شده است. همچنین فرایند منطقی انجام این روش و پارامترها و ملزومات آن بحث گردیده و مزایای آن ارائه شده است

ایمنی راه – تصادف – مقاطع حادث هخیز – اولویت بندی – ارزیابی مهندسی ایمنی