کیفیت محیط زیست شهری در اسکان غیر رسمی نمونه موردی شهرک امام حسین (ع) شهرستان اسلامشهر

حاشیه نشینی و سکونتگاه های غیر رسمی بنا بر دلایل مختلف در پیرامون شهر ها پدیدار میگردند. سکونتگاه های غیر رسمی از حداقل امکانات محیط زیستی برای ساکنان خود بهرهمند هستندو شناخت صحیح ویژگیهای حاشیه نشینی و علل و عوامل شکل گیری و میزان کیفیت محیط زیستی اینگونه از سکونتگاه ها می تواند در ارائه راه حل جهت افزایش کیفیت محیط زیستی ساکنان آن موثر باشد. در همین راستا با بررسی ویژگی های شهرک امام حسین (ع) و دسته بندی مشکلات و موانع ، راه حل هایی جهت افزایش کیفیت زیست شهری در این شهرک ارائه گردید. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و جامعه آماری آن شهرک امام حسین (ع) شهرستان اسلامشهر میباشد. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از روش کتابخانه ای، ابزار پرسشنامه، اینترنت، مصاحبه و مشاهده بهره گرفته شده است. از مهمترین عوامل شکلگیری و رشد اسکان غیر رسمی در شهرک امام حسین (ع) اسلامشهر میتوان به کم هزینه بودن تهیه مسکن و زمین در این منطقه و نزدیکی آن به تهران و بازار کار، عدم نظارت کافی بر ساخت و سازها و سودجویی سازمانها، دلالان و اتحاد اهالی شهرک در تخلف های ساختمانی اشاره نمود. با توجه به اینکه اکثر زمینهای این شهرک متعلق به سازمان اوقاف میباشد و تغییر کاربری این منطقه از کشاورزی به مسکونی دارای فوایدی برای سازمانها و ادارات میباشد از پیشروی این شهرک جلوگیری نگردیده و خواسته یا ناخواسته این شهرک با رشد جمعیت چهل هزار نفری به وضع موجود رسیده است .با توجه به وضع محیط زیستی موجود و انواع رودیکردهای جهانی و داخلی در خاتمه روش ترکیبی شامل مسائل کالبدی، فرهنگی، اقتصادی ،اجتماعی و مدیریتی با در نظر گرفتن اولویتها جهت بهبود کیفی محیط زیست شهری پیشنهاد گردیده است.