نقش ظرفیت سازی اجتماعی محور در ارتقاء توانمندی سکونتگاه های غیررسمی (نمونه موردی: اسلام آباد کرج)

فقر شهری در پی گسترش اسکان غیررسمی همواره یکی از معضلات کشورهای در حال توسعه از جمله ایران است که از بدتر شدن اوضاع سکونتی میلیونها نفراز ساکنین کشورها حکایت دارد. آنها بدون شرایط زیستی مناسب و بدون دسترسی به درآمد کافی مجبور به سکونت خارج شهر هستند. در چنین شرایطی سکونتگاه های غیررسمی شکل گرفته و زمینه ناپایداری کالبدی محیطی اجتماعی اقتصادی است لذا مدیریت شهری و مدیریت کلان در کشورهای درحال توسعه ازجمله ایران میبایست برای شناخت بهتر از این پدیده به تبع آن به کارگیری راه حل کارامد برای کاهش اثرات مخرب و جنبه های مختلف ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی شهر گام بردارند. ارتقا کیفی و زیست محیطی سکونتگاهای غیررسمی محلات شهری با هدف توانمندسازی پیامدهای اقتصادی - اجتماعی محلات شهری- ارائه راهکارهای کالبدی – بنیادی به مدیران شهری میتواند در حل این معضل بزرگ نقش داشته باشد. با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش، مشکلات اسکان غیررسمی در اسلامآباد به عدم اصلاح نظام مالی شهرداریها و شفاف نبودن مالیات دولت و عدم تعامل بین ارگانهای دولتی و از همه مهمتر نبود برنامه ریزی صحیح و مدیریت شهری یعنی نبود امکات لازم مهاجرت افراد به اسلامآباد است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محققساختهای بود که پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 0/192 بدست آمد و بین پاسخگویان توزیع گردید. بعد از تکمیل پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار SPSS (Ver 20) ضرایب آماری متناسب با نوع متغیرها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

Keywords:

توانمندسازی , تامین اجتماعی , ظرفیت سازی , حوزه درمان , سکونتگاه های غیررسمی , اسلام آباد