استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل تحلیل سلسله مراتبی فازی جهت مکان گزینی ایستگاه های جدید اورژانس با تاکید بر کاهش زمان انتقال بیمار به نزدیکترین مراکز درمانی در شهر مراغه

مقدمه: توزیع مناسب و بهینه ایستگاه های اورژانش شهری باهدف هر چه نزدیکتر بودن این مراکز به کاربران ازیکطرف وپوشش دادن به تقاضای همه کاربران از طرف دیگر جهت دسترسی و انتقال سریع بیماران به مراکز درمانی مهم و ضروری است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر شناسایی مکانهای مناسب برای احداث ایستگاه های اورژانس جدید در سطح شهر مراغه بود.روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی – تحلیلی است که در سال 1398 برای شهر مراغه صورت گرفته است. اطلاعات این پژوهش از طریق منابع کتابخانه ای، مشاهدات میدانی و نقشه های کاربری اخذشده از شهرداری این شهر به دست آمده است. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار ArcGis10.3 و و وزن دهی به معیارها در نرمافزار Excel صورت گرفتهاست. یافته ها: در پژوهش حاضر جهت مکان گزینی ایستگاه های جدید اورژانس در شهر مراغه از 7 معیار اصلی مانند مراکز مسکونی، شبکه ارتباطی، مراکز درمانی، کاربریهای ناسازگار، فضاهای سبز و باز، کاربریهای خطرآفرین و فاصله از رودخانه و 28 زیر معیار استفاده و مشخص شد که معیار مراکز مسکونی و شبکه ارتباطی راه ها به ترتیب با وزن 0/398 و 0/241 بیشترین تاثیر را در امر مکان گزینی ایستگاه های جدید اورژانس داشتند.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ایستگاه های موجود در شهر مراغه جهت انتقال سریع بیمار به مراکز درمانی بهصورت مناسب و بهینه توزیع نشدند؛ که نهایتا 5 مکان مناسب جهت ایجاد ایستگاه جدید شناسایی و پیشنهاد داده شد. همچنین در این پژوهش از توانایی های تحلیلی سیستم اطلاعات جغرافیایی و روش تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شد که روشی کارآمد در امر مکان گزینی ایستگاه های اورژانس تشخیص داده شد.

Keywords:

ایستگاه های اورژانس , مکان گزینی , سیستم اطلاعات جغرافیایی , فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی