کاوه زینلی - گروه معماری ، دانشکده فنی و مهندسی، واحد سنندج ، دانشگاه آزاد اسلامی ، سنندج ، ایران
رضا قادربیگ زاده - هیئت علمی گروه معماری، دانشگاه دانشگاه آزاد اسلامی ، سقز، ایران

منطقه گرایی ،یکی از رویکردهای معماری است که در تعامل با فرهنگ و بستر فرهنگی قرارداشته و بر لزوم توجه به خصوصیات فرهنگی،جغرافیایی، اقلیمی بهمنطقه خاصتاکید میکند.این ویژگی ها در نهایت ،به معماری حال وهوا بخشیده وحس مکان را درتقابل با فضاها تقویت میکنند.منطقه گرایی درمعماری وابستگی های فرهنگی و بوم شناختی رابه هم مرتبط کرده و سبب خلق حساسیت های نسبت به مکان میشود که با دانش عمیقی از چشم اندازهای بومی طبیعی،اقلیم،جغرافیا،فرهنگ های بومی وتاریخ محیطی شان نمایش داده میشود. در پژوهش حاضر ابتدا به بررسی دیدگاه نظریه پردازان و انواع رویکردهای منطقه گرایی پرداخته شده، سپس با بررسی نمونه های موردی مختلف سعی در تحلیل و بررسی تاثیر منطقهگرایی در معماری منطقه گردیده است. در مسیر پژوهش، روشتحقیق، تحلیلی-توصیفی از نوع کیفی- تفسیری بر پایه مطالعات موردی انتخاب گردیده است. هدف، ارائه اصولی در طراحی، متناسب با ویژگی های منطقه برای طراحان، بوده است.در نهایت نکات واصول مهم به عنوان راهکارهای کالبدی وفرهنگی برای طراحی درمنطقه ارائه میگردد تا طراحان معماری وحتی شهرسازی بتوانند بین معماری منطقه وتکنولوژی های جدید گفتمانی صحیح برقرارسازند. این راهکارها در زمینه های مختلف از جمله هندسه، جزییات نما ، فضاهای ویژه داخلی با توجه به عملکرد بنا، نورپردازی، سازه و ... بروز و ظهور پیدا کند.

مجتمع چندمنظوره-مجتمع تفریحی –فرهنگی -منطقه گرایی-منطقه گرایی انتقادی-بومی گرایی-سقز