گلرخ صامت - دانشجو کارشناسی ارشد معماری گروه معماری و شهرسازی ، دانشکده معماری، واحد علوم و تحقیقات تهران ،دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
سحر همتی - دانشجو کارشناسی ارشد معماری گروه معماری و شهرسازی ، دانشکده معماری، واحد علوم و تحقیقات تهران ،دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
راضیه لبیب زاده - استادیار گروه معماری و شهرسازی ، دانشگاه علوم و تحقیقات ، تهران ، ایران

بیان مسئله: به نظر می رسد روابط و مشارکت اجتماعی دانشجویان در دانشگاه ها کاهش پیدا کرده است و به دنبال آن تبادل اطلاعات بین رشته ای و انگیزه کار گروهی محدود تر شده است.هدف از تحقیق پیش رو تبیین عوامل موثر در ایجاد و ارتقا اجتماع پذیری در فضاهای آموزشی با تمرکز بر دانشکده های معماری با رویکرد روانشناسی محیطی است.روش تحقیق: جهت پاسخگویی به هدف بیان شده ، مفهوم فضای عمومی ،اجتماع پذیری در فضاهای آموزشی با استفاده از روش پیمایشی و مصاحبه و استدلال منطقی و مطالعات همبستگی و مطالعه تطبیقی دو مورد(دانشکده هنر و معماری علوم تحقیقات، دانشکده هنر و معماری هاشمی رفسنجانی-واحد تهران مرکز) مورد مطالعه قرار گرفته است.بر اساس یافته های این پژوهش سطح تعاملات اجتماعی تاثیر مستقیم بر سطح خلاقیت و روابط دوستانه دانشجویان دارد و همچنین منجر به تبادل اطلاعات بین رشته ای،حس تعلق به دانشگاه و انگیزه کار گروهی میشود. از این رو بررسی عوامل موثر بر ایجاد و ارتقا اجتماع پذیری در فضا های آموزشی بسیار مهم است.یافته های این پژوهش می تواند در مطالعات اصول طراحی فضاهای آموزشی موثر و مفید باشد. با توجه به نتایج به دست آمده وجود صفات اجتماعی، کالبدی، طراحی و روانشناسی محیط، در فضاهای جمعی دانشگاه میتواند شرایط لازم را برای افزایش سرزندگی خلاق و اجتماع پذیری را تسهیل کنند.

تعاملات اجتماعی ،دانشکده های معماری، فضای جمعی، روانشناسی محیط