چالش های اسکان غیررسمی در نظام شهری نوین، با تاکید بر شهرسازی پایدار(مورد مطالعه: اسلامشهر)

اسکان غیررسمی یکی از مسائل شهرهای بزرگ در سراسر جهان محسوب می شود به طوری که 20 تا 30 درصد جمعیت برخی از شهرهای بزرگ جهان و کشور ما به صورت حاشیه نشین زندگی می کنند. روند شهرنشینی در ایران به خصوص کلان شهر تهران و شهرهای جنوبی آن مانند اسلامشهر در دهه های گذشته بسیار سریع بوده است و به نسبت توسعه نابسامان نقاط شهری، معضلات اساسی پیشروی برنامه ریزان در عرصه منطقه ای ایجاد کرده و از طر دیگر، رشد سریع شهری کنترل و برنامه ریزی صحیح را از برنامه ریزان سلب می کند. از مهم ترین معضلات عدم برنامه ریزی می توان به افزایش سطح و مقیاس در مناطق حاشیه ای شهرها که اصطلاحا0مناطق غیررسمی نامیده شود، اشاره کرد . سکونتگاه های غیررسمی ویژگی های مشخصی چون: عدم تجانس کالبدی، وجود خرده فرهنگ ها، معضلات اقتصادی، نبود پایه اقتصادی، بزهکاری، کیفیت نازل زندگی و گسست اجتماعی دارد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی چالش های اسکان غیررسمی در نظام شهری نوین، با تاکید بر شهرسازی پایدار در شهر اسلامشهر با اسفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد اسکان غیررسمی نتیجه رشد فزاینده جمعیت و مهاجرت و خصوصا مهاجرت های روستا - شهری است زیرا شهرها نتوانسته اند مسکن مناسب را برای این جمعیت فزاینده فراهم نمایند. در نهایت راهکارهایی برای کاهش آثار زیان بار حاشیه نشینی ارائه گردیده است. با این که این سکونتگاه از خدمات و تسهیلات شهری استفاده نموده و به رشد خود در بدنه شهر همانند محلات دیگر ادامه می دهند لیکن با ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و کالبدی نابسامان خود نوعی گسیختگی را برکل فضای شهر تحمیل نموده اند.

Keywords:

اسکان غیررسمی , نظام شهری نوین , شهرسازی پایدار , اسلامشهر