سلیمان اسلامی باباحیدری - دانشجوی دکتری گروه شهرسازی، واحد تبریز ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تبریز، ایران
میرسعید موسوی - استادیار گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

اهمیت مطالعات کیفیت زندگی در پایش سیاست های عمومی و نقش آن به عنوان ابزاری کارآمد در مدیریت و برنامه ریزی شهری است. با توجه به اینکه بالاترین هدف توسعه و مدیریت شهری،بهبودکیفیت زندگی و خوشبختی شهروندان است و در این مسیر شهرداری به عنوان مهمترین نهاد در ارضای این نیازها در شهر نقش مهمی را بر عهده دارد. نکته درخور تامل در بررسی کیفیت زندگی این است که احساس رضایتمندی یا خوشبختی و نمود عینی آن به شکل توسعه گسترده و همه جانبه باید وجود داشته باشد. به عبارتی، توسعه و کیفیت مطلوب باید قابل دیدن، قابل اندازه گیری و قابل قیاس باشد. در این پژوهش دو گروه شاخص های ذهنی و شاخصهای عینی استفاده شده است. شاخصهای عینی براساس فراوانی یا کمیت فیزیکی مانند درآمد اندازه گیری می شوند اما شاخص های ذهنی براساس پاسخ های روانی همچون رضایت شغلی و خوشحالی به صورت کیفی اندازه گیری میشوند. این مقاله یک پژوهش مروری است و روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی میباشد. در این پژوهش دو رویکرد اسکاندیناوی و امریکایی در بحث کیفیت زندگی مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه چهار تئوری شهرخوب، شهر سالم، توسعه شهری پایدار و حقوق شهروندی تشریح شد. بر اساس مبانی نظری اساسی ترین نکته در شناخت مدیریت شهری، این است که شهرداریها در حوزه بخش عمومی فعالیت می کنند. در واقع شهرداری یک نهاد عمومی غیر دولتی است که با استفاده از درآمدهای حاصله از شهروندان، وظیفه عرضه خدمات و کالاهای عمومی را برعهده دارد

مدیریت شهری، شهرداری، عملکرد مدیریت شهری، کیفیت زندگی.