نقش نماهای ساختمانی در هویت و سیمای بصری شهر(نمونه موردی: خیابان حضرتی شهر شیراز)

شهرهای امروز از نظم بصری کمتری برخوردار بوده و سیمای آزار دهنده ای دارند. با توجه با رابطه فعالیت های انسان با فرهنگ، شهر بستری است که در آن فرهنگ از طریق فعالیت ها و ارتباطات انسانی به جریان در می آید. کالبد شهر بالاخص نماهای شهری به بازنمایی این رابطه پرداخته و ارزش های سنت های همزیستی را عینیت می بخشند. شهرشیراز به عنوان شهری دارای هویت تاریخی و مذهبی اساسا کالبداین شهر از این قاعده مستثنی نیست.با توجه به این مساله با توجه به توسعه ی سریع شهرنشینی و افزایش روز افزون ساخت و ساز در چند دهه ی اخیر، شاهد تغییرات اساسی در سیمای شهری شیراز هستیم که شهر محل خودنمایی هریک از تک بناها در ارتفاع ،رنگ، نوع مصالح و... در جداره ممتد خیابان ها شده اند. نمای هر ساختمان در شکل دهی به مجموعه شهری که در آن حضور دارد، موثر است. اگر به نمای یک ساختمان بدون درنظر گرفتن نمای دیگر ساختمان های شهر توجه شود، همگونی نمای شهری در مجموع از بین می رود. در این تحقیق محل پژوهش خیابان حضرتی شیراز واقع در منطقه 8شیرازاست و روش پژوهش ، توصیفی- تحلیلی و داده ها و اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه ی کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است .نتیجه تحقیق شامل این موارد در سطح خیابان حضرتی میباشد: ناخوانایی، اغتشاش بصری، بی توجهی به ارزش های تاریخی، تداخل عملکرد ها و ... باعث بوجود آمدن محیط هایی نامطلوب برای کار و زندگی می شوند