قابلیت اطمینان جداسازی لرزه ای نیمه فعال در زلزله های نزدیک گسل

امروزه عملکرد سازه های مختلف در مقابله با نیروهای جانبی اعمالی برسازه (نیروهای ناشی از زلزله) در میان جوامع مهندسی از اهمیت به سزایی برخوردار است. به گونه ای که طراحی سیستم های نوین باربری و اجرای مهندسی آنها در سازه ها میتواند علاوه بر استهلاک و کاهش نیروهای وارده، سبب کاهش آسیب پذیری سازه ها و در پی آن تقلیل قابل توجه خسارات مالی و جانی وارده بر افراد شود. بر همین اساس در این پژوهش به ارزیابی، مقایسه و عملکرد سه نوع میراگر انفعالی، نیمه فعال و فعال در برابر نیروهای جانبی اعمالی، ناشی از زلزله در سازه ها و اثرات فاصله سازه از گسل بر نیروهای وارده در ساختمان پرداخته شد. در هریک از میراگرها میزان جابه جایی طبقات سازه به منظور کاهش دریفت، اثرات استهلاک انرژی زلزله توسط آنها و اثربخشی آنها بر بهبود عملکرد سازه ها در برابر نیروهای جانبی اعمالی بر سازه موردبررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن بود که میراگرهای نیمه فعال به دلیل کاهش میزان جابه جایی طبقات و کنترل پاسخ های لرزه ای سازه در برابر نیروی جانبی ناشی از زلزله از عملکرد بهینه تر و مناسب تری در مقایسه با میراگرهای انفعالی و فعال برخوردار هستند. به بیان دیگر سیستم میراگرهای نیمه فعال قادر است میزان جابه جایی طبقات را در حدود مشخص و موردنیاز تقلیل دهد و با جذب انرژی وارده در مقیاس موردنیاز از ایجاد اثرات تشدید ناشی از نیروهای جانبی زلزله در سازه تا حدود زیادی ممانعت میکند. همچنین با کاهش فاصله سازه تا منبع انرژی زلزله اثرات مخرب آن بر سازه افزایش می یابد.

Keywords:

زلزله , میراگر انفعالی , میراگر نیمه فعال , میراگر فعال , گسل