مقایسه اثربخشی آموزش ابراز وجود و مهارت حل مساله بر میزان رضایت زناشویی زنان دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی

پژوهش حاضر به منظور بررسی مقایسه اثربخشی آموزش ابراز وجود و آموزش مهارت حل مساله بر میزان رضایت زناشویی دانشجو یان زن انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. روش نمونه گیری در این پژوهش به شیوه نمونه گیری در دسترس و گمارش تصادفی است. نمونه پژوهش 45 نفر از زنان متاهل بودند که میزان رضایت زناشویی آن ها پایین بود که به شیوه تصادفی در سه گروه قرار گرفتند و برای گروه های آزمایش (1) و گروه آزمایش (2) به ترتیب کلاس های آموزش مهارت حل مساله و آموزش ابراز وجود برگزار شد. که این آموزش ها در ده جلسه آموزش گروهی یک ساعته ارائه شد، اما گروه سوم، گروه کنترل، هیچ آموزشی را دریافت نکرد. همچنین آزمون رضایت زناشویی انریچ در مرحله پیش آزمون و پس آزمون از سه گروه گرفته شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی شفه تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش های مهارت حل مساله و مهارت ابراز وجود برافزایش میزان رضایت زناشویی دانشجویان زن موثر هستند و همچنین بین میزان تاثیر آموزش مهارت حل مساله و آموزش مهارت ابراز وجود بر میزان رضایت زناشویی دانشجویان زن تفاوت معناداری وجود ندارد. شایان ذکر است که بعد از 2 ماه پیگیری انجام شد. نتایج نشان داد که آموزش های مهارت ابراز وجود و مهارت حل مساله همچنان اثرات خود را حفظ کرده اند.

Keywords:

آموزش ابراز وجود , آموزش مهارت حل مساله , رضایت زناشویی , دانشجویان زن