مائده اکبرکرکاسی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مترجمی عربی دانشگاه تهران، تهران، ایران

جهانی شدن اصطلاحی است که به معنای فرو ریختن تمامی مرزها در سطوح مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و... در بعد جهانی است. این فرآیند به سرعت هر چه بیشتر در حال گسترش است و همچون هر فرآیند دیگری، پیامدهای مثبت و منفی بسیاری با خود به همراه دارد. در اثر این فرآیند، مفاهیمی چون مسافت و بعد مکانی کمرنگ شدهاند و طی آن گردش روزافزون اخبار، اطلاعات، بینش فکری و سیاسی، سرمایه و... با سرعت هر چه تمامتر انجام میگیرد. از آن جا که ترجمه خود راهی برای ارتباط میان جوامع گوناگون با زبان های متفاوت تلقی میشود، میتوان ترجمه را نیز یکی از ساز و کارهای فرآیند جهانی شدن به شمار آورد. لیکن از آن جا که فرآیند جهانی شدن به سوی قدرت های مشخصی میل میکند، ترجمه نیز به عنوان ابزار این فرآیند از این امر مستثنی نیست و به سوی زبان و فرهنگ مشخصی پیش میرود و این امر بازتاب های سوئی بر نادیده انگاشتن دیگر فرهنگ ها و زبان ها به دنبال خواهد داشت. در مقاله ی حاضر نگارنده کوشیده است با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی، ضمن توصیف پدیده جهانی شدن به تحلیل تاثیر این پدیده بر جریان ترجمه و حفظ زبان های بومی بپردازد. بر مبنای یافته های پژوهش مشخص شد که به دلیل دخیل بودن ارادهی عاملان قدرت در تحولات عصر کنونی، اطلاق اصطلاح جهانی سازی به جای جهانی شدن صحیحتر است. همچنین مشخص شد زبان و فرهنگ که هر دو اجزای جدایی ناپذیر متون ترجمهاند، در معرض تاثیرات سوء جهانیشدن قرار دارند؛ به گونه ای که ترجمه به ابزاری جهت سلطه ی زبان و فرهنگ مشخصی بر سایر زبانها و فرهنگ ها تبدیل شده است.

جهانی شدن، قدرت، فرهنگ، زبان، ترجمه