فاطمه مکرمی - دانشجوی دکتری بخش علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
سیدعلی اکبر موسوی - دانشیار بخش علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز

در سالیان اخیر آلودگی منابع آبهای زیرزمینی و محیط زیست به واسطه آلاینده های شیمیایی و فاضلابهای شهری در گستره وسیعی از جهان مشکل آفرین شده است. فناوری مغناطیس کردن آب آبیاری نیز یک فناوری بیضرر در راستای محیط زیست است که در آن با عبور دادن آب از میدان مغناطیسی، قابلیت انحلال نمکها و مواد معدنی در آب افزایش می یابد. از اینرو موضوع حرکت آلاینده ها در خاکها و آبخوان ها همزمان با استفاده از آبهای مغناطیسی دارای اهمیت و قابل بررسی میباشد. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثر آب مغناطیسی و پساب بر ضریب پخشیدگی-پراکندگی یون کلرید انجام شد. برای انجام این پژوهش بر روی ستونهای خاک، سطوح پساب شامل سطوح ترکیبی 100، 75 و 50 درصد با آب متعارف و آب مغناطیسی در شرایط آزمایشگاهی اعمال و آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام شد. آب مغناطیسی و کاربرد سطوح پساب ضریب پخشیدگی یون کلرید را به طور معنیداری افزایش داد. کاربرد آب مغناطیسی در مقایسه با آب معمولی میانگین ضریب پخشیدگی-پراکندگی یون کلرید را به طور معنیداری به میزان 130 درصد افزایش داد. کاربرد سطوح 75 و 50 درصد وزنی پساب نیز در مقایسه با شاهد (پساب خالص) میانگین ضریب پخشیدگی-پراکندگی یون کلرید را به طور معنیداری به ترتیب به میزان 40/7 و 84/4 درصد افزایش داد. در تمام سطوح پساب، مغناطیسی کردن آب سبب افزایش معنیدار ضریب پخشیدگی-پراکندگی یون کلرید شد. به نظر میرسد میزان مواد معلق جامد پساب، دانه بندی خاک و طول دوره استفاده مداوم از آب مغناطیسی و میزان رقت پساب، از عوامل موثر در تغییر ویژگیهای فیزیکی خاک و انتقال املاح باشند.

آب مغناطیسی، پساب، ضریب پخشیدگی-پراکندگی، کلرید،