حسام شجاعی - گروه محیط زیست، دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
علیرضا کشتکار - دانشیار پژوهشگاه علوم وفنون هستهای، سازمان انرژی اتمی ایران، تهران، ایران
محمدعلی موسویان - استاد دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مرتضی قاسمی - پژوهشکدهی مواد و سوخت هستهای، پژوهشگاه علوم و فنون هستهای، سازمان انرژی اتمی ،تهران، ایران

امروزه یکی از چالش های مهم زیست محیطی در صنایع مختلف جداسازی فلزات سنگین از فاضلاب خروجی است. در این پژوهش، روش تشدید لخته ای برای جداسازی یون های اورانیل از محلول های آبی در فرآیند اولترافیلتراسیون بررسی شده است . سدیم دودسیل سولفات به عنوان ماده فعال سطحی به این محلول آبی اضافه شده است. این ماده ی فعال سطحی در غلظت های بالاتر از غلظت بحرانی تشکیل لخته با بار سطحی منفی می دهد و پس از جذب یونهای اورانیل –که دارای بار مثبت هستند- بر روی سطح خود باعث افزایش ابعاد یون های اورانیل و در نتیجه عبور دشوار تر این ذرات درشت از اولترافیلتر میشود. در این پژوهش، ابتدا غلظت بحرانی سدیم دودسیل سولفات توسط دستگاه هدایت سنج تعیین شد. مقدار غلظت بحرانی برابر با 16 میلی مولار به دست آمد. با توجه به مطالعهی آزمایشگاهی انجامشده، زمانی که غلظت سدیم دودسیل سولفات کمتر از غلظت بحرانی است (حالتی که لخته تشکیل نمی شود) بازدهی حذف %15 است. با افزایش غلظت مادهی فعال سطحی به بیش از غلظت بحرانی ( 16 میلی مولار) و تشکیل لخته های سدیم ددسیل سولفات، بازدهی حذف یونهای اورانیل به حداکثر %65 میرسددر ادامه یک مدل5 تجربی شامل رابطه ی بین بازده جداسازی و غلظت ماده فعال سطحی در محلول ارائه شده است.

اولترافیلتراسیون، فلزات سنگین، تصفیه پساب، مواد فعال سطحی، اورانیوم، سدیم دودسیل سولفات