آرش بناساز - دکتری مدیریت کسب و کار (DBA)، سازمان مدیریت صنعتی ایران.
علی بزرگی امیری - هیات علمی گروه مهندسی صنایع؛ پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سلمان نظری شیرکوهی - هیات علمی گروه مهندسی صنایع؛ دانشکده فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
علی تاجداری - هیات علمی گروه IT، شرکت مهندسین مشاور مپنا، تهران، ایران.

با توجه به اهمیت روزافزون توجه به محیط زیست و حقوق اجتماعی ذینفعان و شهروندان توسط صنایع بزرگی مانند پتروشیمی و از این قبیل و با توجه به هزینه های هنگفت خسارات وارده از نقطه نظر مادی و معنوی، این مسئله و دغدغه به عنوان یک مشکل در حوزه صنعت وجود داشته که نیازمند بررسی دقیق و رسیدگی بیشتر میباشد. بنابراین دغدغه محقق بررسی رابطه بین فرهنگ سازمانی و استراتژیهای سازمان با مسئولیت پذیری اجتماعی در شرکتهای صنعت پتروشیمی ایران بوده است. تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی و از نوع پیمایشی و مقطعی میباشد. جامعه مورد بررسی، شرکت های داخلی صنایع پتروشیمی ایران میباشند و تعداد 60 شرکت از صنایع پتروشیمی عسلویه و ماهشهر به عنوان نمونه آماری به صورت تصادفی از هر شرکت یک عضو مشارکت گردید. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه استاندارد استراتژی سازمانی پورتر، فرهنگ سازمانی دنیتون و مسئولیت اجتماعی کارول مورد استفاده قرار گرفت روایی صوری مورد تایید پنج خبره دانشگاهی قرار گرفت و پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ به ترتیب پرسشنامه 0/928، 0/964 و 0/972 به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار لیزرل استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که در صنعت پتروشیمی ایران مسئولیت پذیری اجتماعی در دو بعد اقتصادی و اخلاقی از روابط مستقیم و تعیین کنندهای با مولفه های فرهنگ سازمانی و استراتژی سازمان برخوردار میباشد. همچنین استراتژی تمرکز به طور غیرمستقیم بر بعد مسئولیت اخلاقی تاثیر میگذارد و فرهنگ سازگاری از طریق فرهنگ درگیر شدن در کار بر روی بعد مسئولیت اقتصادی تاثیر گذار میباشد.

توسعه مدل، مسئولیت پذیری اجتماعی، صنعت پتروشیمی.