نوشین قلی پورزنجانی - استادیار گروه پتروشیمی و پلیمر، پژوهشکده شیمی و پتروشیمی، پژوهشگاه استاندارد، البرز، ایران
وحید امینیان - گروه پتروشیمی و پلیمر، پژوهشکده شیمی و پتروشیمی، پژوهشگاه استاندارد، البرز، ایران
حسن بیگلری - گروه پتروشیمی و پلیمر، پژوهشکده شیمی و پتروشیمی، پژوهشگاه استاندارد، البرز، ایران

اثر منفی اصطکاک روی بازده و ماندگاری سیستم های مکانیکی در سیستم های در حرکت، منجر شده که عملکرد روانکننده ها برای به حداقل رساندن از دست دادن انرژی و افزایش بازده انرژی موتور و بهبود خواص تریبولوژی مورد توجه بیشتری قرار گیرند. در این مقاله با توجه به تنوع بالای افزودنی های روغن موتور و نقش مهم آن ها در عملکرد نهایی روغن، تحقیقات انجام شده روی گروه های مختلف این افزودنی ها از قبیل افزودنی های روغن بر پایه سوپر آلکالین فنولات، پلیمرهای بهبود دهنده ویسکوزیته، پلیمرهای آلکیل آروماتیک و پلی متیل آکریلات ها و دی آلکیل دی تیوفسفات روی ( ZDDP) بررسی شده اند و ضمن ذکر ویژگی های مثبت آن ها اثرات منفی آن ها نیز از نظر زیست محیطی یا از نظر کارآیی نهایی روغن ذکر شده اند. با توجه به افزایش دما در موتور، برخی از این ترکیبات ممکن است تجزیه شوند و در نهایت منجربه خوردگی الکترولیتی قطعات موتور شوند و فعالیت اصلی خود را از دست بدهند. لذا در نظر گرفتن محدودیت های کاربری این مواد می تواند در طراحی نوع افزودنی مناسب برای روغن و درصد آن مورد استفاده قرار گیرد.

روغن موتور، روغن پایه، فراورده نفتی، بسته افزودنی، ضد سایش