مدیریت آب بدون درآمد و برآورد اقتصادی حاصل از کاهش تلفات در جزیره هرمز ( مطالعه موردی)

در سالهای اخیر عواملی چون رشد جمعیت، افزایش سطح بهداشت، پدیده خشکسالی، محدودیت منابع تامین و افزایش تقاضا سبب گردیده تا تامین آب شرب به یک دغدغه در کشور تبدیل شود. از یکسو محدودیت منابع آبی و از سوی دیگر منابع آبی جدید چون آب شیرین کن ها نه تنها اغلب پر هزینه بوده بلکه پایداری منابع آب و اکوسیستم منطقه را به مخاطره می اندازد . از راهکارهای اساسی در راستای مدیریت تقاضا می توان به کاهش مصرف و تلفات آب، بهینه کردن توزیع آب اشاره نمود. در چند دهه اخیر شرکت آب و فاضلاب هرمزگان جهت تامین آب جزیره هرمز که دسترسی به هیچگونه منبع تامین آبی وجود ندارد، از شیرین سازی آب دریا بهره جسته است که تاثیر آن در توسعه شهر و رونق در کسب و کار غیر قابل انکار است. جزیره هرمز با جمعیتی بالغ بر 6400 نفر از یک دستگاه آب شیرین کن با ظرفیت 1750 متر مکعب در شبانه روز آبرسانی می شود . طی سالیان گذشته با توجه به افزایش گردشگر، ظرفیت آب شیرین کن در فصل گرم پاسخگو نبوده و موضوع افزایش ظرفیت مطرح شد، که به دلیل بالا بودن میزان تلفات، این طرح منتفی گردید. لذا طی برنامه مدون، شاخص آب بدون درآمد از 36,7 درصد در سال 1396 به 23,8 درصد در سال 1397 رسید. دراین مقاله تجربیات شرکت آب و فاضلاب هرمزگان جهت رفع کمبود آب از محل کاهش آب بدون درآمد و صرفه جویی اقتصادی حاصل از این اقدامات پرداخته شده است.

Keywords:

آب بدن درآمد , مدیریت تقاضا , نشت , هدر رفت ظاهری , هدر رفت واقعی