اثر بخشی آموزش گروھی راه حل محور بر مهارت حل تعارض زنان متاھل دارای تعارضات زناشویی

ھدف از این پژوھش تعیین اثر بخشی آموزش گروھی راه حل محور بر مهارت حل تعارض زنان متاھل دارای تعارضات زناشویی بود. روش پژوھش از نوع نیمه آزمایشی بود و از طرح پیش آزمون پس آزمون ھمراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوھش حاضر شامل زنان متاھل دارای تعارضات زناشویی در شهر تهران در سال 1397 بود. روش نمونه گیری بصورت در دسترس بود . 30 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15 نفر ) و کنترل (15نفر) گمارده شد. برای جمع آوری داده ھا از فرم کوتاه پرسشنامه تعارض زناشویی و پرسشنامه حل تعارض ویکز فیشر و آوری استفاده شد. گروه آزمایش 8 جلسه زوجدرمانی راهحل محور را به صورت گروھی دریافت کردند، اما گروه گواه تحت ھیچ گونه آموزشی قرار نگرفتند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد آموزش گروھی راه حل محور موجب افزایش مهارت حل تعارض در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که اثر بخشی آموزش گروھی راه حل محور بر مهارت حل تعارض زنان متاھل دارای تعارضات زناشویی تاثیر دارد.

Keywords:

آموزش گروھی راه حل محور , مهارت حل تعارض , زنان متاھل دارای تعارضات زناشویی.