بررسی اثربخشی آموزش برقراری ارتباط موثر بر ذھن آگاھی پرسنل بیمارستانی شهر تبریز

پژوھش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش برقراری ارتباط موثر بر ذھن آگاھی پرسنل بیمارستانی شهر تبریز انجام شده است. روش پژوھش حاضر نیمه تجربی یا شبه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوھش ھمه پرسنل زن(80 نفر) شاغل در بخش ھای مختلف بیمارستان امام خمینی شهر تبریزدر سال 1397 بودند. بدین منظور پژوھش حاضر با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد و ھر شرکت کننده به صورت تصادفی در یکی از دو گروه گواه یا آزمایش جایگزین شدند، تعداد افراد تحت مداخله 02 نفر و گروه شاھد 20 نفر بودند. ابزار پژوھش مقیاس ذھن آگاھی بوده است. داده ھا با استفاده از روش ھای آمار توصیفی و استنباطی، برای تعیین نرمال بودن از آزمون لون و با شرایط نرمال بودن توزیع آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ھا نشان داد که آموزش با روش برقراری ارتباط موثر بر ذھن آگاھی پرسنل بیمارستانی شهر تبریز تاثیر گذار است.

Keywords:

برقراری ارتباط موثر , ذھن آگاھی , پرسنل بیمارستان.