اشرف السادات مرعشی - کارشناس ارشد، گروه مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شهید چمران اهواز
سید رضا علوی زارع - استادیار گروه مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شهید چمران اهواز
علی اشرفی - استادیار، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان

در اتصالات جوش غیر مشابه ترکیب شیمیایی و ریزساختار دو فلزی که به یکدیگر جوش داده می شوند متفاوت است، لذا خواص مکانیکی منظقه جوش، اغلب ضعیف تر از فلزات پایه می باشد. ساچمه زنی یکی از روش های کارپلاستیک شدید، برای بهبود خواص مکانیکی مواد به ویژه در اتصالات جوش می باشد. در این روش با اعمال تنش های فشاری شدید در سطح، اندازه دانه که در اینجا به صورت لایه ای تبدیل شده است، در یک ناحیه سطحی کاهش و در مقابل، سختی و استحکام افزایش می یابد. در این پژوهش، منطقه جوش غیر مشابه فولاد زنگ نزن دوفازی 2205 به فولاد زنگ نزن آستنیتی 316L ساچمه زنی شد و تاثیر آن بر ریزسختی به روش ویکرز و رفتار خوردگی در محلول NaCl 3/5 درصد وزنی به روش پلاریزاسیون پتانسیودینامیک چرخه ای مورد مطالعه گرفت. اندازه ساچمه ها in 0/0110، in0/0170 و in 0/0230 انتخاب شد. مشخصات ریزساختاری در ناحیه متاثر ازساچمه زنی توسط میکروسکوپ نوری، FESEM و AFM بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش اندازه ساچمه ، ضخامت ناحیه متاثر از ساچمه زنی افزایش ولی ضخامت لایه ها که معیاری از اندازه دانه است، کاهش یافت. این پدیده موجب افزایش سختی شد؛ اما مقاومت به خوردگی در برخی از نمونه ها کاهش و در برخی از نمونه ها افزایش یافت

جوش غیرمشابه، فولاد زنگ نزن دوفازی، فولاد زنگ نزن آستنیتی، ساچمه زنی، اندازه ساچمه