وحید سبزیان پور - استاد گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه رازی
فریده احمدی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عرب

شاهنامه کالبدی از تاریخ و فرهنگ ملتی اصیل و ریشه دار است که روح حکمت و موعظه در آن دمیده شده، در جای جای این حماسه ملی و بویژه در عهدنامه ها و مجالس شور و گفتگو با خردمندان، سخنان حکیمانه ای دیده می شود که پس از هزار سال، با حفظ اصالت و تازگی، بیر تارک ادب فارسی می درخشد. در این میان در کتاب مروج الذهب دوازده پند حکیمانه از بزرگ مهر نقل شده که همسانی بسیاری با بزم چهار از بزم های هفتگانه انوشروان با بزرگ مهر در شاهنامه فردوسی دارد. با توجه به اینکه منابع مسعودی متون پهلوی بوده و شاهنامه را بنا به تقدم تاریخی ندیده است، این همسانی از یک سو نشان از عمق و گستره معرفت و حکمت ایرانیان دارد و از دیگر سو، نشان از اصالت شاهنامه و امانت داری فردوسی در نقل حماسه ملی از منابع ایرانی دارد و سندی است بر اثبات اینکه شاهنامه آیینه فرهنگ و ادب ایرانیان قبل از اسلام است.

فردوسی، مسعودی، پند و اندرز، منابع عربی، تاریخ ساسانی