اولویت بندی روش های حمل و نقل عمومی تهران جهت مدیریت بودجه

با توجه به رشد و توسعه شهرها، افزایش جمعیت، حجم انبوه جابجایی های درون شهری و افزایش استفاده از خودروهایشخصی، مشکلاتی مانند افزایش زمان سفر، آلودگی زیست محیطی، مشکلات روحی و روانی را به دنبال دارد. لذا در همینراستا یکی از راهکارها استفاده از حمل و نقل عمومی می باشد. اولویت بندی روش های توسعه حمل و نقل عمومی شهری بهدلیل حجم انبوه سرمایه گذاری لازم، نیاز به توجه و دقت بالایی در مرحله تصمیم گیری دارد. مطالعه حاضر قصد دارد با بهرهگیری از روش تصمیم گیری چندمعیاره (MADM) تحلیل سلسله مراتبی گروهی (GAHP) به ارزیابی و اولویت بندی روشهای حمل و نقل عمومی تهران شامل مترو، BRT ، اتوبوس، ون و تاکسی بپردازد و در پایان، نتایج آن را با میزان بودجهتخصیص یافته توسط شهرداری تهران به هر یک از آن ها در 5 سال اخیر مقایسه نماید. مطالعه حاضر بر مطالعات، تجزیه،تحلیل کتابخانه ای و میدانی استوار بوده است، به این صورت که ابتدا با مطالعات کتابخانه ای و ادبیات نظری موجود که برپایهمقالات فارسی بوده است، معیارهای متنوع روش های حمل و نقل عمومی استخراج گردید و پس از بررسی معیارها، تعداد 10معیار انتخاب شدند و پرسشنامه ای متناسب با آن ها طراحی و بین 19 خبره ای که در حوزه های مسایل مرتبط به حمل ونقل فعالیت داشتند توزیع و تکمیل گردیدند. نتایج نشان می دهد که گزینه مترو و معیار ایمنی با بیشترین وزن نسبت بهسایر گزینه ها در رتبه اول قرار دارد. براساس نتایج به دست آمده و برای افزایش خدمت رسانی ، توصیه می شود بودجه حملو نقل عمومی متناسب با اولویت و وزن هر یک از گزینه ها مشخص شده و اختصاص یابد.

Keywords:

اولویت بندی , حمل و نقل عمومی , تصمیم گیری چندمعیاره , AHP