برنامه ریزى سایتهاى داراى پتانسیل اسکان موقت در مقیاس شهرى با روشAHPدر شهر قم
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 551
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DPMK-9-4_003
تاریخ نمایه سازی: 3 اسفند 1398
Abstract:
زمینه وهدف: با توجه به قرار گرفتن ایران در کمربند لرزه اى آلپ-هیمالایا و براساس تجربه هاى متعدد زلزله در نقاط شهرى و روستایى و در اقلیمهاى مختلف کشور، اهمیت وجود برنامه بازسازى پیش از سانحه آشکار است. شهر قم از جمله پهنه هاى درمعرض خطر زیاد (آیین نامه 2800 ) در کشور ایران است. از طرفى تجربه اسکان موقت در زلزله در نقاط جمعیتى متمرکز و کلانشهرها در دهه هاى اخیر وجود ندارد و این امر به کار بردن تجربه هاى قبلى در مناطق روستایى و شهرهاى کم جمعیت و پراکنده را ناکارآمد مى کند. روش: روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش، روش ترکیبى کمى-کیفى با شیوه توصیفی- تحلیلی از نوع مطالعات میدانى و پیمایشی است.همچنین در راستاى جمع آورى داده ها از ابزار مطالعات کتابخانه اى و مشاهده، بررسى اسناد و مصاحبه با مسیولین و متخصصین و نیز بررسى نقشه ها و اسناد فرادست استفاده شده است. یافته ها: برنامه ریزى جامع اسکان موقت شهر قم باید براساس پایگاه داده جامع و قابل اعتماد و با درنظر گفتن ویژگىهاى جمعیتى از نظر کمى و کیفى در مقیاسهاى مختلف شهرى، مناطق شهرى و محلى تدوین گردد.همچنین براى استفاده از ظرفیت زایرسرا و فضاهاى باز شهرى، علاوه بر بررسى و تعیین دقیق تعداد و ظرفیت آنها، نیازمند ارایه یک طبقه بندى در آنها براساس شاخصهاى اسکان موقت است تا در مرحله برنامه ریزى امکان سنجش ظرفیت واقعى اسکانهر قطعه کاربرى مشخص باشد. نتیجه گیرى: در نتیجه این پژوهش براساس شاخصهاى اسکان موقت استخراج شده از متون تخصصى و تجربههاى جهانى، گزینه هاى داراى پتانسیل اسکان در شهر قم درهشت دسته مشخص گردید. در ادامه با بررسىهریک از این گزینه ها، ظرفیت و مکانهریک به تفکیک مناطق هشت گانه شهر قم طبقه بندى شد. در پایان نیز با مقایسه زوجى این آلترناتیوها براساس شاخصهاى موجود، نسبت به اولویت بندى آنها اقدام شد. پروژههاى تکمیلى در مقیاس مناطق شهرى و محلى نیز به ترتیب اولویت در جدولى ارایه شده است.
Keywords:
Authors
زهیر متکی
استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
اکبر حاج ابراهیم زرگر
استاد دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
عبدالمجید خورشیدیان
استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
سیدمسعود میرقاسمی
دانشجوی کارشناسی ارشد بازسازی پس از سانحه، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران