منصور عطاشنه - استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز

انسان همواره برای جلوگیری از ضرر و جبران خسارتهای حوادث و پیش آمدهای ناگوار،دنبال چاره بوده است . یکی از راه های آن بیمه است که موجب آرامش خاطر نسبی شده وفوایدی دیگر بر آن مترتب است. اگر چه بهر هوری از بیمه به روش فعلی که یکی از عقودمتعارف تجاری و بی نالمللی است بیش از حدود شش قرن سابقه ندارد ولی از دیر زمان کهانسانها در حمل و نقل مال التجاره های خود با خطراتی مواجه بوده اند از اقدامات دیگری،مشابه بیمه که سلامت مال التجاره آنها و یا جبران خسارت احتمالی را تضمین کند استفادهمی کرده اند. و این ریشه در فطرت سلیم انسانی دارد که برای جلب منفعت و جبران ضرراحتمالی، اقدامات تامینی لازم را پیش بینی نماید. در هر قراردادی امکان بروز اختلاف هست؛این اختلاف ممکن است در تفسیر مواد قرارداد ، اجرای آن ، قانون حاکم و یا مرجع صالحبرای رسیدگی به اختلافات باشد . البته به لحاظ آن که اصول و ضوابط بیمه در سراسر جهان بهصورت عرف مشخص درآمده که ریشه های چند صد ساله دارد و از طرف دیگر مفادمندرجات بیمه نامه ها و نیز شرایط ضمیمه آن معمولا مشابه است ، اختلافات قابل توجهی درقراردادهای بیمه که ناشی از ابهام مقررات عرفی یا قوانین مربوطه باشد پیش نمی آید و اگراختلافی بروز کند ناشی از ابهام مندرجات بیمه نامه است که در سند مذکور و ضمایم آن منعکس می گردد و سپس احتمالا هنگام اجرا مواجه با عدم تطابق نظرات طرفین و ناهماهنگی در عمل می شود. در این مقاله با بررسی دقیق حل و فصل اختلافات در دعاوی بیمه ای به تبیینموضوع می پردازیم و نهایتا آثار تحریم بر بیمه های بین المللی را مورد واکاوی قرار می دهیم.

عقد بیمه، حل و فصل اختلافات، سازش، بیمه های بین المللی، دعاوی بیمه ای