علی عربیان - دانشجوی کارشناسی ارشد ارگونومی، گروه مهندسی بهداشت حرف های، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سیدابوالفضل ذاکریان - دانشیار، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

زمینه و هدف: استفاده از تکنولوژی های جدید، به ویژه گوشی همراه، روز به روز در حال گسترش است. تعیین کاربردپذیری گوشی های همراه برای گروه های سنی مختلف به گسترش متوازن این تکنولوژی منجر خواهد شد. بنابراین هدف این پژوهش بررسی و مقایسه کاربردپذیری گوشی های لمسی و دکمه ای در کاربران سالمند ایرانی در دو حوزه عملکرد عینی و کاربردپذیری ادراک شده است. روش کار: در این پژوهش مقطعی 20 سالمند (50 درصد زن) با میانگین (انحراف معیار) سنی ( 3/ 62) 65/ 25 به روش تصادفی ساده برای سنجش کاربردپذیری گوشیهای لمسی و دکمه ای انتخاب شدند. سپس از آزمون های سرعت تایپ، تعداد اشتباهات تایپی، گرفتن عکس، ایجاد مخاطب جدید و ارسال پیامک برای سنجش عملکرد عینی سالمندان استفاده شد. کاربردپذیری ادراک شده با استفاده از پرسشنامه کاربردپذیری گوشی همراه به دست آمد. فشار عضلانی و بارکار ذهنی به ترتیب با استفاده از پرسشنامه های Borg CR10 و NASA- TLX سنجش و داده ها با آزمون های آنالیز آماری تی تست و من ویتنی در نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین سرعت تایپ و تعداد اشتباهات تایپی در گوشی لمسی بیشتر از گوشی دکمه ای و متوسط کاربردپذیری ادراک شده در گوشی لمسی (5/ 8) بالاتر از گوشی دکمه ای (4 /3) است. ضریب همبستگی پیرسون رابطه ای معکوس (0 / 3-) بین کاربردپذیری ادراک شده و بارکار ذهنی را در دو نوع گوشی نشان داد. همچنین بیشترین فشار عضلانی در کشده هنگام استفاده از گوشی های همراه در ناحیه گردن احساس شد.نتیجه گیری: به سالمندانی که بیشتر از عملکرد تایپ گوشی استفاده می کنند گوشی دکمه ای و سالمندانی که بیشتر از عملکرد فهرست گوشی (دوربین، تماس، اینترنت استفاده می کنند گوشی لمسی توصیه می شود.

سالمند، گوشی همراه، کاربردپذیری