ارزیابی فنوتیپی تشکیل بیوفیلم و تعیین حضور ژنهای icaA و icaD در جدایه های بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس

زمینه و هدف: مهمترین فاکتور در بیماری زایی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس توانایی تشکیل بیوفیلم است. شناسایی سویه های ایجادکننده بیوفیلم با استفاده از یک روش مناسب و شناخت مکانیسمهای اتصالی آنها در تولید بیوفیلم میتواند به فهم درست استفاده از تجهیزات پزشکی مصنوعی و جلوگیری از افزایش مقاومت به داروها کمک کند. هدف از این مطالعه، ارزیابی روشهای فنوتیپی )لوله ای، کنگورد آگار و میکروتیتر پلیت( و روش مولکولی PCR با ژنهای icaA و icaD برای شناسایی بیوفیلم استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و تعیین الگوی مقاومت دارویی و رابطه آن با تشکیل بیوفیلم در نمونه های بالینی و ناقلین سالم بود. مواد و روش کار: عداد 50 جدایه بالینی و 40 جدایه از ناقلین استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس با استفاده از روشهای فنوتیپی لولهای، کنگورد آگار و میکروتیتر پلیت و روش مولکولی PCR با ژنهای icaA و icaD بررسی شدند. مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن براساس استانداردهای CLSI انجام شد. یافته ها: با استفاده از روش لولهای 34 / 63 درصد از جدایه ها و با استفاده از روش کنگورد آگار 78 / 37 درصد و با روش میکروتیتر پلیت 79 / 67 درصد جدایه ها، توانایی تشکیل بیوفیلم را داشتند. تفاوت معنیداری بین دو گروه بیمار و ناقل مشاهده نشد. icaA در 100 درصد و icaD در 24 / 85 درصد سویه های تشکیل دهنده بیوفیلم شناسایی شد.نتیجه گیری: مقایسه بین روشهای فنوتیپی و روشهای مولکولی با استفاده از ژنهای icaA و icaD برای تشخیص بیوفیلم نشان داد که MTP بهترین روش برای تشخیص بیوفیلم با بیشترین حساسیت و اختصاصیت است و استفاده همزمان آن با روشهای مولکولی توصیه میشود.

Keywords:

استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس , بیوفیلم , مقاومت آنتی بیوتیکی , PCR