نگار اسدی - گروه انگل شناسی و قارچ شناسی ومرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران
الهام یوسفی - گروه انگل شناسی و قارچ شناسی ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
خسرو حضرتی تپه - گروه انگل شناسی و قارچ شناسی ومرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران
شهرام خادم وطن - گروه انگل شناسی و قارچ شناسی ومرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران

یکی از مشکلات رایج در آزمایشگاه انگلشناسی پزشکی، افتراق انگلها از سایر عناصر موجود در مدفوع و مایعات بدن است که اصطلاحا آرتیفکت نامگذاری شده اند. درحالت کلی به عوامل زنده و غیر زنده ای که به هر طریقی درون نمونه بالینی قرار گرفته و به علت شباهت احتمالی با ارگانیسم های انگلی، آزمایشگاه را دچار اشتباه در تشخیص کند، آرتیفکت گفته میشود. آرتیفکتها جزء جدایی ناپذیر فرایند تشخیص هستند و از عوامل خطای رایج در آزمایشگاه هستند. افتراق آنها از عوامل انگلی پاتوژن با تشخیص درست انجام میشود که منجر به درمان مناسب عفونت های انگلی میشود. همانطور که معمولا هر تکنسین بی تجربه، اغلب یک مخمر یا سایر سلولهای گیاهی را به اشتباه به عنوان آمیب شناسایی نموده یا پلاکتی را به عنوان انگل مالاریا میپندارد، احتمالا در شناسایی ارگانیسم های انگلی که واقعا در نمونه مدفوع وجود دارد، ناموفق باشد. عمدهترین شکلهایی که موجب سردرگمی و تشخیص غلط در آزمایشگاه انگلشناسی میشوند، اسپورها، قطرات چربی، مخمرها، گلبول قرمز و ماکروفاژها هستند. در مقایسه با سایر بخشهای آزمایشگاه تشخیص طبی توجه بهاین اشکال در بخش انگل شناسی کمتر است که پیامد آن، گزارش نتایج مثبت کاذب، درمان اشتباه و آسیب بیماراست. شناسایی، معرفی و افتراق آرتیفکت ها برای پرسنل آزمایشگاه ها، به ویژه افراد بی تجربه، عامل مهمی در تشخیص درست است. درمطالعه حاضر، نکات تشخیصی کلیدی ارگانیسمهای انگلی وافتراق آرتیفکتها از آن ها و همچنین دسته بندی آرتیفکتها انجام شده است.

آرتیفکت، مثبت کاذب، انگل، آزمایشگاه