اثر محلولپاشی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر کلروفیل، عملکرد واجزای عملکرد عدس (Lens culinaris Medik)

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 382

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJPR-8-2_001

تاریخ نمایه سازی: 3 اسفند 1398

Abstract:

یک ذره که حداقل ابعاد آن از 100نانومتر تجاوز نکند، به عنوان یک نانوذره شناخته میشود. نانوذرات با نسبت بالایی از سطح به حجم یا وزن، دارای تاثیر فیزیکی و شیمیایی زیادی هستند. نانو ذرات دارای کاربردهای زیادی در زندگی روزمره هستند. عدس یکی از محصولات عمده حبوبات در سراسر جهان از جمله ایران است. به منظور بررسی اثر محلولپاشی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر برخی صفات زراعی عدس، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان در سال 1390 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل شش سطح محلول پاشی با نانو ذرات دیاکسید تیتانیوم (صفر، 0/01، 0/02، 0/03، 0/04 و (0/05 و دو زمان محلولپاشی 60)درصد ساقه روی و 50درصد گلدهی) بود. نتایج نشان داد که اثر متقابل محلولپاشی غلظتهای مختلف نانوذرات دی اکسید تیتانیوم× مرحله رشدی بر صفاتی مانند عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن صد دانه، ارتفاع بوته، تعداد غلاف پوک و کلروفیلb و شاخص برداشت معنیدار بود. تیمارهای شاهد دارای بیشترین میزان کلروفیلb در هر دو مرحله بودند و کمترین میزان کلروفیلb در تیمار 0/01درصد نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم در مرحله 60درصد ساقه روی مشاهده شد. غلظت نانوذرات دی اکسید تیتانیوم 0/01درصد محلولپاشی شده در مرحله 60درصد ساقه روی، بیشترین ارتفاع بوته را داشت و غلظت نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم 0/05درصد محلولپاشیشده در مرحله ساقه روی کمترین تاثیر را روی ارتفاع گیاه عدس داشت. غلظت نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم 0/02درصد محلول پاشی شده در مرحله 60درصد ساقه روی دارای بیشترین عملکرد دانه بود؛ هرچند با تیمار 0/01درصد محلولپاشی در همین مرحله اختلاف معنیداری نداشت. غلظت نانوذرات دی اکسید تیتانیوم 0/02درصد محلولپاشی شده در مرحله گلدهی دارای کمترین عملکرد دانه بود. بیشترین شاخص برداشت مربوط به تیمار با غلظت نانوذرات دیاکسید تیتانیوم 0/05درصد و محلولپاشی شده در مرحله 60درصد ساقه روی و کمترین شاخص برداشت مربوط به تیمار با غلظت نانوذرات دی اکسید تیتانیوم 0/04درصد محلولپاشی شده در مرحله 60درصد ساقه روی بود. وزن صد دانه در غلظت نانو ذرات دیاکسید تیتانیوم 0/01درصد محلولپاشی شده در مرحله 60درصد ساقه روی دارای بیشترین میانگین بود و غلظت نانوذرات دیاکسید تیتانیوم 0/01درصد محلولپاشیشده در مرحله گلدهی کمترین وزن صد دانه را داشت. تیمار نانو ذرات تیتانیوم با مقادیر 0/05درصد و 0/02درصد بهترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را بر میزان کلروفیلa داشت. همچنین مصرف نانو ذرات تیتانیوم در مرحله 50درصد گلدهی و 60درصد ساقه دهی به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را بر میزان کلروفیلa داشته است. نتایج این تحقیق نشان داد با اینکه تیمار نانو باعث افزایش در صفات کمی و کیفی گیاه زراعی عدس شد، ولی برای استفاده از نانوذرات توجه به جنبه های ایمنی زیست محیطی آن اهمیت خاصی دارد.

Authors

حسین نوری

دانش آموخته کارشناسی ارشد پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، مسیول فنی مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان

پیام معاونی

عضو هییت علمی دانشگاه آزاد واحد شهر قدس

میلاد سلطانیه

دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد واحد تاکستان