مهربانو خوش نیت - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی طراحی محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
فاطمه کاظمی - دانشیار گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

کودک در دنیای امروز جایگاه بسیار ویژهای دارد. در کشورهای پیشرفته روشهای آموزشی را در جهت شکوفایی استعدادهای بالفطره کودکان تعیین مینمایند. کودکان جهت رشد نیاز به شناخت توانایی ها و نیازهای روحی و جسمی و پتانسیل های درونی شان دارند. بدین منظور به فضایی نیاز دارند که بتوانند آزادانه در آن بازی کنند و خود با توجه به فطرت خویش به جستجو و تجربه بپردازند؛ اما در شهرهای کنونی با افزایش جمعیت و نیاز به اماکن مسکونی و تخریب خانه های ویلایی و تبدیل آنها به آپارتمانها سبب شده که فضای باز و امن و مناسب کمتری برای فعالیتهای کودکان یافت شود. کودک امروز به دلیل عدم ایمنی و امنیت محیط شهری در اتاق کوچکی در آپارتمان محبوس شده است. درحالیکه او فضایی میخواهد تا خلا حضور طبیعت را در زندگی اش پر کند و مکانی که بتواند زمینه مناسب برای پرورش و رشد استعدادهایش را فراهم کند. پارک کودک پارکی است، در مقیاس کودکان)رده سنی 12-3سال( که با تلفیق معماری و طبیعت، سبب ایجاد فضاهای انعطاف پذیر و متنوع میشود و این امکان را برای کودکان به همراه والدین ایجاد میکند. در این مقاله تلاش شده است تا فضاهایی صرفا در مقیاس کودکان، با تاکید بر بهره گیری از قابلیتهای محیطی و آموزشی به منظور پی بردن به استعدادها و علایق آنها و رویکردی جهت ارتقاء خلاقیت و حس بازی انگیزی در آنان با تدابیر استفاده ی همسان کودکان معلول در کنار سایر کودکان همچنین ایجاد محیط تفریحی چندمنظوره همگام با فعالیتهای آموزشی برای رشد خلاقیت به همراه استفاده از پوشش گیاهی مناسب و بالا بردن انتخاب و تصمیم گیری کودکان مهیا شود.

خلاقیت، پارک، مقیاس کودک، کودک معلول