بهرام سیاوش پور - دکتری معماری، عضو هییت علمی دانشگاه حکیم سبزواری
علی اصغر آبرون - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان
سیده مهسا موسوی - دانشجو کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه حکیم سبزواری

انسان موجودی اجتماعی است و برای رفع این نیاز مستلزم حضور در فضاهای عمومی و غیر رسمی است. اما در روندتوسعه شهرها و افزایش شهر نشینی با کمبود چنین فضاهایی مواجه هستیم. در دنیای مدرن با افزایش فردگرایی نیاز به مکانهایی برای تعاملات اجتماعی و گردهم آیی بیشتر احساس میشود از آنجایی که مکان سوم، یکی از انواع فضاهای عمومی اجتماع پذیر قلمداد میشود که به تسهیل این امر کمک شایانی مینماید، در این پژوهش با روش کیفی و مطالعه ی کتابخانه ای با جمع آوری اسناد، ابتدا سعی بر آن است تا مفهوم فضای عمومی اجتماع پذیر را شرح داده و سپس به شناخت مکان سوم بپردازیم و با طرح این سوال که چه رهیافتهایی برای طراحی مکان سوم به عنوان فضای عمومی اجتماع پذیر وجود دارد، ویژگیهای این مکان را بر میشماریم و در نهایت به ویژگیهایی که نمود کالبدی آنها در مکان های سوم قابل استفاده است، اشاره میشود.

مکان سوم، اجتماع پذیری، فضاهای عمومی، رهیافت طراحی