تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر مقاومت به انسولین، ترکیب بدن و توان هوازی دختران دانشجوی دارای اضافه وزن

مقدمه: شیوع چاقی به عنوان یک مشکل بهداشتی در سراسر جهان شناخته شده است و به موازات آن، بیماری های مرتبط با چاقی، از جمله مقاومت به انسولین سندرم متابولیک، دیابت نوع 2 فشار خون بالا و بیماری های قلبی عروقی نیز شیوع یافته است. در این مطالعه تاثیر هشت هفته تمرین هوازی به مقاومت به انسولین، ترکیب بدن وآمادگی قلبی تنفسی زنان دارای اضافه وزن بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 21 زن دارای اضافه وزن سالم با دامنه سنی 20 تا 30 سال به طور تصادفی در دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (11 نفر) تقسیم شدند و به مدت هشت هفته به انجام تمرین هوازی پرداختند. برنامه تمرین هوازی شامل هشت هفته با تواتر پنج جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 30 دقیقه با شدت 55 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره ای بود. گلوکز و انسولین ناشتا HOMA-IR، شاخص های تن سنجی و حداکثر اکسیژن مصرفی قبل و بعد از هشت هفته اندازه گیری شد. نتایج: کاهش معنی دار وزن P=0/048 و شاخص توده بدن P=0/002 از طرفی افزایش معنی دار حداکثر اکسیژن مصرفی P=0/000 در گروه تجربی مشاهده شد. اما این تغییرات در گروه کنترل معنی دار نبود. تنها تفاوت میانگین های وزن P=0/003 و شاخص توده بدن P=0/025 بین دو گروه معنی دار بود. نتیجه گیری: تمرین هوازی در دختران دارای اضافه وزن تاثیرات مفیدی بر وزن و نمایه توده بدن دارد. با این حال، این مداخلات می توانند به منظور کمک به پیشگیری از ابتلا به بیماری های مزمن در افراد چاق و دارای اضافه وزن موثر باشد.

Keywords:

تمرین هوازی , مقاومت به انسولین , ترکیب بدن , توان هوازی , زنان