چند صدایی در رمان سنگ صبور

با طرح نظریه چند صدایی باختین در گستره نقد ادبی، نوع نگرش به متون ادبی دگرگون شده و با توجه به نیازهای جامعه مدرن، این گفتمان در کانون توجه اندیشه وران و نظریه پردازان متون ادبی قرار گرفت. چند صدایی، با امکانات فرازبانی ویژه خود، با رویکردی نو، بازاندیشی مخاطب را به ارمغان می آورد تا دریافتی متفاوت از تجربه کند. در این پژوهش، که بر پایه تحلیل محتوا و منطق مکالمه باختین صورت گرفته، می توان سنگ صبور را به مثابظ اثری چند صدا و دارای قابلیت مکالمه و گفت و شنود بررسی و تحلیل کرد. رمان سنگ صبور با ساختاری ویژه و متفاوت نسبت به دیگر آثار چوبک و بهره مندی از مولفه هایی چون کثرت آواها، بهره گیری از شیوه جریان سیال ذهن، تک گویی درونی، کارکردهای بنیامتنی، گفتمان دوسویه، مکاتب ادبی و ... داستانی چند صدایی است. سعی نگارنده بر آن بوده که بتواند مولفه های چند صدایی را در متن بیابد و تدثیر آن موارد را بر چند صداشدن متن نشان دهد.

Keywords:

چند صدایی , گفت و گومندی , صادق چوبک , سنگ صبور , بینامتنی